Czwarta powieść tom II recenzja

Drugi tom powieści Agnieszki Janiszewskiej to niewątpliwie historia o miłości, zdradzie, wybaczaniu i rozczarowaniu.

Regina kontynuuje swoją misję odkrycia wydarzeń z przeszłości dziadka Romana Nałęcza, którego losy splecione są z początkującą pisarką okresu powojennego Jolantą Wołyńską, po której pozostał niedokończony manuskrypt powieści.
Na kanwie niedokończonego tekstu Regina tworzy własną czwartą powieść, równocześnie odkrywając sekrety zwaśnionej i podzielonej rodziny.
Nie jest to łatwe zadanie, ponieważ członkowie rodu albo skrzętnie ukrywają prawdę o minionym czasie, albo nie mogą wypowiedzieć swojego świadectwa, ponieważ już odeszli.

Regina nie ustaje w swoich wysiłkach docierając do prawdy, która okazuje się być znacząco odmienna od wersji, którą znała dotychczas. Odkrywa, że osoby, które brała za najbardziej pokrzywdzone przez historię trójkąta miłosnego wcale bez winy nie są, a nawet mają znaczący udział w tragedii sprzed lat. Odkrycie to powoduje, że jedne więzy rodzinne ulegają zerwaniu, inne odbudowie - choć nie obywa się bez uczucia straty i rozczarowania.

Powieść w bardzo przyjemny sposób przenosi nas do powojennej, polskiej rzeczywistości - poprzez wspomnienia minionych czasów. Widzimy rozliczanie z działań podejmowanych w czasie wojny, czas współpracy ze służbami SB. W to wszystko wpleciony jest wątek nieszczęśliwej, niespełnionej miłości, ale też dramatu pewnej małej dziewczynki. Dziewczynki, która była osierocona została nawet za życia swojej matki, a której największym pragnieniem w jesieni życia było rozliczenie z przeszłością.

Mamy tu też wątek rodzinny. Rodziny podzielonej, zwaśnionej, w której każdy z członków kryje własną wersję wydarzeń, opowiadając się po jednej ze stron konfliktu. I ona - przeciętna pisarka, przeciętna kobieta, boleśnie świadoma swojej przeciętności starają się połączyć elementy układanki. Czyni to jednak nadal w sposób zapewniający jej pozostanie w cieniu - poprzez dopisanie brakującego zakończenia.

Podczas czytania miałam wrażenie niezwykle romantycznego charakteru tej powieści, chociaż zabrakło mi w niej nieco emocji. Mam wrażenie, że powieść ta jest trochę jak jej główna bohaterka - przyjemna, poprawna ale nie wychylająca się.