Glatz recenzja

Miłośnicy retro - kryminałów nie będą zawiedzeni tą książką.
W 1920 r. w niemieckim wówczas Kłodzku (tytułowy Glatz ) doszło do dziwnego morderstwa, a wcześniej zastrzelono na ulicy oficera. Do rozwiązania obydwu z pozoru nie powiązanych spraw sprowadzono oficera wywiadu o bardzo tajemniczej przeszłości kapitana Wilhelma Kleina. Nieopierzony asystent policyjny Jürgen Roth oraz niepokorny acz sympatyczny wachmistrz Franz Koschella zostali przydzieleni do pomocy w rozwikłaniu zagadki. Dochodzi do kolejnego morderstwa, pojawiają się tajemnicze symbole, wszystko się komplikuje, akcja nabiera tempa... Ujęcie sprawcy czy sprawców nie jest łatwą sprawą, bo przecież wtedy nie było takich możliwości technologicznych jak obecnie, podstawą była dedukcja, dokumenty i przesłuchania. Dla przykładu: pomimo tego, że elektryczność jest już powszechna, doktor Kuhnast sekcję zwłok musi wykonywać przy lampach karbidowych, a policjanci ciągle piszą ręcznie, bo maszyny do pisania są dla nich zbyt nowoczesne.
Ale nic więcej nie wyjawię, bo o tym trzeba przeczytać. No może jeszcze tyle, że obok wątku kryminalnego ciekawie zarysowany jest wątek obyczajowy.
Akcja powieści przebiega niezwykle sprawnie i raczej trudno ją odłożyć na później. Autor bardzo dobrze oddał charakter epoki, topografię miasta oraz klimat niepokoju po ledwie zakończonej I wojnie światowej i już budzącym się faszyzmie. Pełnokrwiste postaci mające swoje przywary i słabości posiadają często tajemniczą przeszłość, która jak się okaże ma wpływ na sprawę.
Co dziwne, mając świadomość, że kapitan Klein i jego współpracownicy są Niemcami, którzy chwilę wcześniej brali czynnie udział w walkach wojennych, odczuwam do nich sympatię i kibicuję im w ich śledztwie.