Gra luster recenzja

 Andrea Camilleri autor Cykl: Komisarz Montalbano (tom 18) pt. '' Gra luster '' ma niezwykłą umiejętność tworzenia głównego bohatera, który ma w sobie to ''coś''. 
 
 Od samego początku spodobało mi się odpowiednie podejście Komisarza Montalbano do tego stopnia, że potrafi, mieć on właściwe i dzielne podejście wraz ze swoimi kolegami z pracy do pracy zawodowej, a którzy to wspólnie z nim pomagają mu rozwiązać kryminalne zagadki kryjące się w świecie przestępczym, a który to skrywa wiele do odkrycia tajemnic nieznanych dotąd mieszkańcom. 
 
 Nie każdy podjąłby się pomocy obcej kobiecie, a on pomaga swojej sąsiadce, której praktycznie nie zna. 
 
 Cykl: Komisarz Montalbano (tom 18) pt. '' Gra luster '' składa się z 18 rozdziałów, a napisane zostały językiem zrozumiałym. 
 
 Na temat czym zajmują, się sąsiedzi jedynie ma informacje od swoich kolegów z pracy. Nie utrzymuje z nimi na co dzień relacji. 
 
 Komisarz Montalbano lubi być komunikatywny w relacjach, czujnie obserwować każdą nadarzającą się okazję zawodową, by móc z niej korzystać wówczas i uruchomić swój punkt myślenia, plan działania, z którym dzieli się z zaufanymi kolegami z pracy. 
 
 Podoba mi się w nim odwaga i to, że umie wyciągnąć wnioski ze swoich działań również w tych mających na celu powiązanie i związek we wspólnym działaniu. 
 
 Nie zabraknie w tekście zamieszczonego dobrego poczucia humoru trafnie dobranego przez autora, który udziela się, co niektórym bohaterom, w różnego rodzaju sytuacjach zawodowych, jak i tych prywatnych. 
 
 Elementami dodatkowym w tej oto powieści są: dobrze dobrana czcionka w tekście ułatwiająca jej czytanie oraz okładka nawiązująca do jej tytułu. 
 
 W towarzystwie komisarza Montalbano można czuć się bezpiecznie.
 
 Polecam przeczytać ten cykl powieści kryminalnej o komisarzu Montalbano.