Dziewczyna mojego męża recenzja

Hejka! ❤️

Dziś chciałabym zapytać Was, czy macie jakieś fajne rytuały, które łączą Was z partnerem/ partnerką? 🤔
**
**
**
„Chodzą ci, którzy chcą dokądś dotrzeć. Biegają ci, którzy usiłują przed czymś uciec”.

Drogi czytelniku dziś zabiorę Cię do gorzkiego świata, w którym nawet dorośli ludzie gubią się w swoich kłamstwach czy pragnieniach. Spotkacie tutaj też osobę, która jest tak zwanym „psem ogrodnika”. Jesteś gotowy dowiedzieć się, jak bohaterowie odnajdą się w tym świecie? 😉

Po książkę „Dziewczyna mojego męża” sięgnęłam, ponieważ wiele osób polecało mi twórczości Pani Ani. Niestety, mimo iż okładka książki sugeruje, iż będzie to lekka, wakacyjna powieść pełna humoru, to dla mnie osobiście ona taka nie była. 🙈

Zacznę może od plusów. Bardzo podobały mi się Włoskie widoki opisane przez autorkę. Czytając o nich i o włoskich zwyczajach momentalnie myślami przenosiłam się w te rejony. ❤️ Bardzo podobała mi się wykreowana postać Jaśminy, była taka delikatna, krucha i wiele przeszła, więc rozumiałam czemu, jest ostrożna. Tak jak ja również miała swoją przygodę w jednym z europejskich miast. 😉 Dodatkowo fajnie było zobaczyć, jak z czasem owe osoby starały się zmienić swoje życiowe nawyki. Niebywałym plusem jest też to, że historię zapisaną na kartach tejże powieści naprawdę szybko się czyta. 🙂

Jeśli chodzi o minusy, to na początku wkurzała mnie jedna z bohaterek, która sama nie chciała, ale innemu tez nie da. Taki typowy pies ogrodnika. No i powiem szczerze, że w którymś momencie lektura powoli zaczęła mnie nużyć. 🤭

Chociaż @pannaannapl napisała prawdziwą, a także dojrzałą historię, pełną kłamstw, niedopowiedzeń, wątpliwości, spirali popełnianych błędów. I starała się przekazać nam, że czasem po prostu trzeba odpuścić, gdyż nie zawsze mamy wpływ na to, co dzieje się w naszym życiu. A silnym emocjom nie pozwalać, żeby przejmowały nad nami kontrole, to jednak mi zabrakło tego, co sugeruje okładka, czyli tej lekkości.

Moim zdaniem jest to lektura, do przeczytania na raz i raczej szybko się o niej zapomni. Nie mniej jednak nie spisuje dorobku autorki na straty i na pewno sięgnę po poprzednie historie przez nią napisane. 😉