Dom Beaty recenzja

Uwielbiam Bieszczady całym sercem.
Odkąd tylko zobaczyłam zapowiedź tej książki bardzo chciałam ją przeczytać. "Dom Beaty" czyli pierwsza część "Serii Bieszczadzkiej" ujęła mnie za serce. A fabuła, niesamowity klimat i bohaterowie tylko spotęgowali te uczucia.
____
Beata Polska jako młoda dziewczyna wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych. Po 16 latach powraca do Wetliny na pogrzeb swojego ojca, z którym nie utrzymywała relacji od czasu swojego wyjazdu. Spodziewała się, że ojciec zapisze jej w testamencie dom, ale zupełnie nie spodziewała się tego co zastała na miejscu, czyli pięknego, dobrze prosperującego pensjonatu z dodatkowymi domkami wokół.
Czy kobieta zdecyduje się sprzedać pensjonat i na dobre opuścić swój dom? A może w końcu spojrzy w głąb samej siebie i odnajdzie upragnione szczęście?
___
Czasem wolimy uciec, zniknąć, ukryć się zamiast walczyć z przeszłością i jej demonami. Bohaterka tej książki też tak robi, ponieważ jej całe życie opanował strach. Strach przed miłością, zaufaniem, zbudowaniem związku. Wydarzenia z przeszłości sprawiły, że zamknęła się w sobie, miala problemy w relacjach z mężczyznami i nie radziła sobie z emocjami. Nawet ukochany z przed lat, jej pierwsza wielka miłość, nie potrafił przebić się przez jej mur.

Bardzo, ale to bardzo podobała mi się ta książka. Przepiękna sceneria w której rozgrywa się akcja powoduje chęć natychmiastowego udania się do pensjonatu "Kwiaty Józefa" i zostania tam przez dłuższy czas.
Bohaterzy zostali ciekawie wykreowani, są realni, prawdziwi, chociaż Michał mógłby być bardziej wyrazisty, charakterny.

Podczas czytania tej książki odczuwałam różne emocje, cierpiałam razem z bohaterką, ale byłam też zła na decyzje, które podejmowała, chociaż momentami bardzo dobrze ją rozumiałam.

Jeśli macie ochotę na słodko-gorzką opowieść o odnalezieniu swojego miejsca na ziemi, o pokonaniu przeszłości, o szukaniu szczęścia i miłości to ta książka jest dla Was.

Ja mocno polecam i z niecierpliwością czeka. na następny tom z tej serii