Waleczne z gór. Nieznane historie bohaterskich kobiet recenzja

Najbardziej znaną góralką z czasów wojny jest bez wątpienia Helena Marusarzówna. Jej odwaga, wola walki i hart ducha są wzorem do naśladowania. Jednak nie tylko ona odznaczyła się walecznym sercem. O nich nie mówi się jednak głośno. Pozostają w pamięci samych górali, którzy próbują ocalić ich biografie od zapomnienia. Najwyższa pora, by ich niezłomność poznało szersze grono. Oddajmy głos tym, dzięki którym mamy wolność.

"Waleczne z gór. Nieznane historie bohaterskich kobiet" to opowieść o zadziornych kobietach, które walczyły z okupantem w czasie II Wojny Światowej. Autorka z dokumentów archiwalnych, rozmów z mieszkańcami Podhala, Gorców i Beskidów oraz spisanych wspomnień kreśli obraz kobiet z krwi i kości. Z materiałów wyłania się obraz nie tylko walecznych, czy odważnych dam, ale przede wszystkim skromnych i niezwykle oddanych sprawie. Ich główne zadania koncentrowały się na szeroko pojętej konspiracji. Jak nikt inny znały teren, szlaki, czy miejsce, w których można się było ukryć. Z narażeniem zdrowia, a przede wszystkim życia niosły pomoc drugiej osobie. Ich postawa zasługuje na szacunek i pamięć.

Docenić bez wątpienia należy sposób opisu poszczególnych bohaterek. Autorka z niebywała trudem przelała ich życiorysy na karty książki. Dotarła do ich rodzin i niepublikowanych materiałów. A to wszystko uzupełniła o powojenny czas, który wcale nie przynosił ukojenia góralką. Dręczone, wielokrotnie przesłuchiwane i poddawane licznym inwigilacją przez długie lata nie mogły zaznać spokoju. O ich pamięć dbają rodziny i miejscowa ludność, która krzewi postawy patriotyczne w młodych ludziach. Pokazują, kim były kobiety i z czym musiały się zmagać.

Książki nie czyta się łatwo, nie jest to pozycja, przez którą się płynie. Nie raz miałam poczucie lekkiego chaosu, przeskakiwania z postaci do postaci, by za kilka akapitów wrócić do punktu wyjścia. Nie mniej jednak warto sięgnąć po książkę, by samemu przekonać, kim były niezłomne góralki. Są to historie, nie tylko warte przeczytania, ale przede wszystkim zapamiętania. Tylko tyle i aż tyle możemy dla nich zrobić.