Piekielna głębina recenzja

Czy aby można było leczyć choroby, które zagrażają życiu człowieka, naukowcy muszą sięgać po sposoby dalekie od szeroko pojętych norm moralnych i etycznych?
Do czego jest w stanie posunąć się człowiek by zapobiec chorobom zagrażającym życiu?
Jakie ryzyko jesteśmy w stanie podjąć?
Czy dla dobra innych jesteśmy w stanie poświęcić siebie i swoich bliskich?

Autorka tej książki stawia trudne pytanie młodzieży, bo to do nich głównie skierowana jest lektura.
Ale może w świetle tego, co ostatnio się dzieje, książka trafiła w dobry czas?
Sami osądźcie.

Aster i Poppy to siostry, których życie wywróciło się do góry nogami i jakoś wywracać się nie przestaje. Po śmierci rodziców trafiają pod opiekę ciotki Iony. Siostra matki jest onkologiem, a ostatnio prowadzi badania nad zdrowym trybem życia. Siostry muszą się przeprowadzić do ekowioski. W czasie podróży poznają Sama, z którym wymieniają się kontaktami, by kontynuować znajomość.
Gdy docierają na miejsce okazuje się, że tzw. ekowioska przypomina bardziej ośrodek zamknięty. Jest w nim pełno młodych ludzi, którzy uczą się, jak przetrwać w trudnych warunkach bez dostępu do techniki. Dodatkowo poddawani są licznym badaniom i monitorowaniu parametrów życiowych.
Siostrom udaje się ukryć telefon i wysłać do Sama zdjęcia z ośrodka.
Sam chce odnaleźć wioskę, nie tylko z uwagi na nowe znajome, ale również z powodu chorego na raka dziadka. Badania, które wykonał i które w tej wiosce się znajdują mogą pomóc w jego leczeniu. Czasu jest niewiele, a sytuacja komplikuje, gdy po dotarciu na miejsce okazuje się, że w wiosce wybuchł pożar.
Komplikacje się nie kończą.
Aster budzi się na nieznanej wyspie, a to nie jest cel wycieczki, na którą się wybrały. Nigdzie nie znajduje siostry i ciotki, odkrywa jednak, że ludzie nie są jedynymi rozumnymi istotami na Ziemi. Głębina kryje różne tajemnice, a te mogą pomóc wielu ludziom. Książkę czytało się szybko i przyjemnie, a wpływ na to miała nie tylko zgrabnie skonstruowana fabuła łącząca wszystkie wątki, ale również dobrze napisane postaci. Szczególnie Aster, która swoją dojrzałością wzbudza sympatię czytelnika. Nie zabrakło tu również emocji, związanych z wciąż trudnym tematem, jakim jest choroba nowotworowa. Brakowało mi napięcia, które powinno towarzyszyć thrillerowi. Polecam 😊