Wszystkie nasze obietnice recenzja

"Wszystkie nasze obietnice" porusza bardzo trudny temat jakim jest bezpłodność i choć książkę czyta się naprawdę szybko, to wcale nie jest to łatwa i przyjemna lektura. Przejmująca, wzruszająca, bardzo emocjonalna- to na pewno.

Colleen Hoover, którą znam słynie z tego, że potrafi ubrać w słowa wszelkie emocje, uczucia towarzyszące bohaterom, w taki sposób, że czytelnik czuje się tak, jakby to on to wszystko przeżywał. Tym razem nie było inaczej. Książka ogromnie mną wstrząsnęła i wzruszyła do granic możliwości.

Akcja tej książki toczy się dwutorowo - "teraz" i "wtedy". Czytając wspominki z przeszłości mamy czas, aby ochłonąć, uspokoić się, otrząsnąć z emocji, które towarzyszą nam i naszym bohaterom w teraźniejszości. Cały ten zabieg powala nam również lepiej poznać bohaterów oraz wczuć się w te historię jeszcze bardziej.

Jeśli chodzi o bohaterów, to bardzo polubiłam Grahama. Został on przedstawiony jako mężczyzna czuły, troskliwy, zaangażowany w związek.

Quinn natomiast strasznie mnie denerwowała. Z jednej strony zrozumiałe, że było jej ciężko, bo pragnęła czegoś, co jest niemożliwe. Cały czas obwiniała się o to, że nie może dać swojemu mężowi potomstwa, o którym oboje tak marzyli. I chwilami było mi jej naprawdę szkoda, ale z drugiej strony była ona straszną egoistką pozbawioną empatii, ponieważ tak naprawdę myślała tylko o sobie. O tym, jak jej jest źle w tej sytuacji, jaka jest biedna i nieszczęśliwa, kompletnie nie myśląc o swoim mężu, którego raz, że cały czas odtrącała, dwa, że nie była w stanie choćby przez chwilę postawić się na jego miejscu.

Podsumowując, Colleen tworzy naprawdę mądre i dające do myślenia książki. Książki z przesłaniem. W jej powieściach nie znajdziemy banalnych romansów, zawsze jest coś więcej, coś co sprawia, że książka jest wyjątkowa. Zawsze o tym wiedziałam, ale wydaje mi się, że w "Wszystkie nasze obietnice" autorka przeszła samą siebie. Ta książka jest absolutnie piękna i gorąco ją Wam polecam.

„Jaki jest sekret idealnego małżeństwa?”.Starszy pan pochylił się do przodu i spojrzał na mnie z powagą. „Nasze małżeństwo nie było idealne – powiedział. – Żadne małżeństwo nie jest. Zdarzało się, że żona z nas rezygnowała. Częściej zdarzało się, że rezygnowałem z nas ja. Sekret naszego długiego stażu polega na tym, że nigdy nie zrezygnowaliśmy w tym samym czasie."