Furia wikingów recenzja

Kiedy dostałam od Autora propozycję przeczytania i zrecenzowania książki ,,Furia wikingów" ucieszyłam się jak dziecko. Od zawsze uwielbiam takie klimaty, od razu zaznaczam, że zdecydowanie w książkach, natomiast mam wrażenie, że lata świetlne nie czytałam takiej pozycji. Moją tęsknotę niech uświadomi Wam to, że już w dniu otrzymania przesyłki wzięłam się za lekturę.

Ragnar ma chęć zdobywać nowe tereny, ale przede wszystkim przywozić stamtąd łupy. Do tego pragnie siać postrach, wszyscy mają drżeć ze strachu na myśl o wojownikach z północy. Skutecznie pomaga mu w tym Ivar, jeden z synów. Natomiast następca Ragnara Halfdan nie ma takiego daru do walki wręcz, ale posiłkuje się proszkiem, który pozwala zmienić człowieka w berserka.
Czy bracia z tej rywalizacji o poklask ojca wyjdą bez uszczerbku?
Czy Ivar odnajdzie swój spokój?
Jak daleko posunie się Halfdan by zasłużyć na podziw?

Muszę przyznać, że powieść mnie zauroczyła, jeśli można mówić o zauroczeniu czytając o odrąbywanych rękach czy głowach. Ujął mnie klimat, sposób prowadzenia opowieści, płynność i lekkość języka. Te czasy, tak odległe Autor kompletnie oswoił i podał w formie, która bez najmniejszego wysiłku pozwalała wyobraźni malować obrazy. Wszystko było tak zrozumiałe i jakieś takie bliskie.
Do tego spektakularne i plastyczne opisy walk, dynamiczne, ale pełne harmonii, mogłam poczuć się jak na polu bitwy. Przyznam, że czytałam je z ogromną przyjemnością, Na koniec dane mi było poczuć zmęczenie fizyczne, bo przecież ja tam po prostu byłam.

Nie tylko opowieść, ale również sposób jej przedstawienia nie pozwalały mi na długo odkładać książki. Z niecierpliwością czekałam na moment, gdy będę mogła zasiąść do lektury. Autor używa prostego języka, a jednak to nie przeszkadza mu w wyzwoleniu u czytelnika wielu emocji. Razem z bohaterami przeżywałam wszystkie wzloty i upadki, dałam się wprowadzić w ten świat i nie miałam ochoty go opuszczać. Rewelacyjny sposób narracji!!! Przyznam, że po przeczytaniu pierwszej strony miałam dobre przeczucia, a po dziesięciu byłam już zauroczona.

Jest to niewątpliwe jedna z lepszych książek jakie czytałam. Ten brutalny świat wikingów stał się moim światem.

Podoba mi się wszystko, zaczynając od zmodyfikowanej prawdziwej historii, bo w końcu autor garściami z niej czerpał, przez malowniczo nakreśloną fabułę okraszoną emocjonującymi walkami a uzupełnioną płynnymi, naturalnymi dialogami. No i wreszcie wisienka na torcie czyli wątki osobiste, dodające kolorytu, czasami pazura a niekiedy makabry. W końcu chyba wszyscy mamy jako takie pojęcie, że wojownicy z północy to nie były miłe miśki.
Lubisz wikingów? Przeczytaj a ogarnie Cię zachwyt jak i mnie, przynajmniej taką mam nadzieję. Nie znasz, nie wiesz? Skuś się i poznaj. Dla mnie była to rewelacyjna i niezapomniana przygoda.