To ja, Klara recenzja

*współpraca reklamowa z Olgą Passią*

Debiutancka książka autorki, opisująca życie Klary. To powieść obyczajowa, dotykająca wielu aspektów życia rodzinnego, codziennego i osobistego młodej dziewczyny. Akcja powieści przenosi nas do lat 90. XX w. i pokazuje zarówno polskie jak i francuskie "podwórko".

Klara dorastała w rodzinie z problemami, już jako dziecko była świadkiem awantur i dziwnych zachowań dorosłych, z czasem problemy się pogłębiały, a dziewczynka, a później już nastolatka wciąż próbowała wpłynąć na poprawę rodzinnych relacji. Klara przeżywa w sowim niedługim życiu bardzo wiele. Gdy rodzice ostatecznie się rozstają, a z rodzinnego domu pozostają gruzy, młoda kobieta, która ledwo wkroczyła w dorosłość postanawia udać się do ukochanego Paryża, tam odnaleźć ojca, dowiedzieć się prawdy i odnaleźć wreszcie siebie i ułożyć sobie życie tak jak by tego chciała.

Książka napisana jest w bardzo intrygującym stylu, nie ma podziału na rozdziały, ale na części, a każda z nich pokazuje kolejne etapy życia Klary, począwszy od dzieciństwa poprzez wyjazd do Francji, spotkanie z ojcem, aż do podjęcia ostatecznych decyzji. Części się zazębiają więc poznajemy historię dziewczyny w miarę chronologicznie i bez większych przeskoków czasowych. Co mnie urzekło to sposób przedstawienia tej opowieści, ja miałam wrażenie, że bohaterka siedzi obok i dosłownie opowiada mi to swoją historię, jednym tematom poświęcając więcej czasu, a innym mniej, jednocześnie zgrabnie przeskakuje pomiędzy tematami, dopowiadając o bliskich jej osobach, czy ważnych wydarzeniach. czytając trzeba być skupionym i czujnym bo Klara opowiadając przeskakuje w czasie, odbiega od własnej historii, przedstawiając losy innych, także czasami można się pogubić w natłoki informacji.

Autorka pisze w fajnym i bardzo lekkim stylu, przeplata między sobą różne wątki, daje swojej bohaterce swobodę w podejmowaniu decyzji, jednocześnie stawia na jej drodze kolejnych bohaterów, którzy na pierwszy rzut oka są strasznie irytujący, jednak każdy z nich ma w jakimś stopniu wpływ na dziewczynę i pomimo, że można ich nie lubić, to trzeba zaznaczyć, że dają oni zagubionej dziewczynie dobre rady. Autorka na przykładzie Klary pokazuje, że w życiu nic nie dzieje się przez przypadek, a każda napotkana osoba, czy wydarzenie ma wpływ na przyszłość. Razem z Klarą poszukujemy odpowiedzi, sensu życia, przeżywamy wzloty i upadki, próbujemy odnaleźć drogę do spełniania marzenia, a wiele przedstawionych w powieści sytuacji, jest jakby z życia wziętych. Ja czytając, zastanawiałam się ile cech autorki jest w Klarze.

Sama postać Klary jest złożona i skomplikowana, ale przez to wydaje się tak prawdziwa, nie będąca wytworem czyjejś wyobraźni. Jej postępowanie może wydawać się dziwne, niezrozumiałe, czasami irytujące a nawet dziecinne, ja sama nie raz miałam ochotę żeby jej co nieco wygarnąć, ale z drugiej strony to młoda kobieta, która nie miała godnego do naśladowania wzorca. Dopiero uczy się życia, wyruszyła aby spełnić swoje marzenie, każdy z nas mając dwadzieścia lat marzył, żeby zwojować świat i mało kiedy słuchał czyichś dobrych rad, więc ocenianie Klary może być hipokryzją. Jestem bardzo zadowolona z końcówki książki, w którym Klara zaczyna jasno i głośno mówić o tym czego chce i czego potrzebuje, odcinając się tym samym od wpływu innych, choć nie ukrywam też, że spodziewałam się nieco innego zakończenia.

Książka jest sporą lekturą, ma ponad 500 storn, ale czyta się ją bardzo szybko, realność fabuły, lekki i prosty język, możliwość utożsamiania się z bohaterką, mnogość wątków i wydarzeń naprawdę sprzyja czytaniu tej książki i ja podczas lektury nie czułam mijającego czasu. Dla mnie to była nostalgiczna powieść, mogłam sobie przypomnieć swoje paryskie wakacje, na nowo poczuć się dwudziestolatką, która miała głowę pełną planów i pomysłów. Sama książka jest intrygującą i lekką lekturą, obrazującą proces dorastania, kształtowania się wrażliwości, kobiecości, codzienności i proces realizowania marzeń.