Homo Sapiens. Ludzie są lepsi, niż myślisz recenzja

Czytając poprzednie recenzje, uderzyło mnie jedno - że ludzie są oburzeni prostotą i bezpośredniością z jaką autor zwraca się do czytelnika i za wszelką cenę próbują udowodnić, że się myli. Mi osobiście ten zabieg się podoba, bo sprawia, że czuję się odbiorcą książki i podzielam zdanie autora (po pobieżnej obserwacji otoczenia, które przekonane jest, że ludzki gatunek jest z natury zły).
Homo sapiens, nie jest książką, którą czyta się szybko, nią trzeba się delektować. Nie oznacza to jednak, że jest źle napisana. Autor z bajarską wprawą (brawa także dla tłumacza). serwuje nam przystępny tekst, który czyta się z przyjemnością. Podeszłam do czytania metodycznie, czytałam rozdział lub jego część, by przemyśleć sobie zawarte informacje i poukładać je w głowie. Podoba mi się przytaczanie anegdot, prawdziwych wydarzeń by poprzeć postawione odbiorcom tezy, sprawia, że staje się ona wyborną pozycją. Już sam wstęp zaskakuje i każe sięgnąć po więcej.
Nie wiem czemu miałam wrażenie, że autor jest starszym mężczyzną, który na kanwie swojej wieloletniej pracy oddaje nam książkę. Byłam mocno zaskoczona kiedy okazało się, że pisarz jest trzydziestokilkulatkiem, jednak z imponującym dorobkiem naukowym. Nie umniejsza to merytoryce i jakości tekstu, który serwuje czytelnikom.
Z wiedzy zawartej w pozycji, skorzystałam tworząc pracę na socjologię, gdzie tematem był łagodniejszy odbiór rzeczywistości w trakcie wojny, przez pryzmat braku dostępu do mediów. Na podstawie wynurzeń Bregmana okazuje się, że to człowiek jest głównym punktem, który sprawia, że wojna staje się mniej straszna, a w obliczach kryzysów ludzie odznaczają się swoją lepszą stroną. Byłam zaskoczona czytając, że Anglicy tęsknili za bombardowaniami Londynu, bo mocniej czuli wspólnotę, a zamiast przerażenia, dopisywał im humor i byli skłonni do żartów.
Zawsze doceniam książki, które mają w sobie potężną bibliografię, bo znaczy to tyle, że autor się przyłożył i nie opiera się tylko na prywatnych wrażeniach. Homo sapiens jest opatrzone ponad setką stron przypisów, które zajmują 1/4 książki.