Fatalne kłamstwo recenzja

"Prawo przyczyny i skutku głosi, że każda przyczyna ma swój skutek, a każdy skutek staje się przyczyną czegoś innego."

Czy jedno, wydawać by się mogło niewielkie kłamstwo może spowodować lawinę zdarzeń tragicznych w skutkach? A może to nie było tylko jedno kłamstwo?

Trzy młode kobiety poznają się przypadkiem i mimo, że są zupełnie różne zostają przyjaciółkami. Każda z nich ma inną wizję przyszłości, inne cele i spojrzenie na życie, a jednak ze sobą czują się swobodnie i spędzają wspólnie czas. Poznajemy je dużo później, jako kobiety ustatkowane, rozwijające swoje kariery zawodowe, z codziennymi problemami. Wciąż się przyjaźnią, jednak sekret, który jedna z nich postanawia wyjawić burzy spokój każdej z nich, skutkując fatalnymi decyzjami, które w zasadzie popełniały od tragicznego wydarzenia wiele lat wcześniej. Czy uda im się utrzymać cenną dla nich przyjaźń? Czy tajemnica skrywana tyle lat może odmienić ich życie? Czy wybaczą sobie kłamstwo? Czy tylko jedna z nich ukrywała coś przed pozostałymi? Do jakich wydarzeń doprowadzi prawda?

Ktoś kiedyś powiedział, że kłamstwo ma krótkie nogi, ale zajebiście długie i lepkie ręce. Tak było i tym razem. Bohaterki były osaczone przez decyzje, które mnożyły za sobą niedomówienia, tajemnice i nieprawdę. Mam jednak problem z tą książką. Po jakichś 80 stronach byłam pewna, że znam już zakończenie, rozwikłalam zagadkę i już nic mnie nie zaskoczy, więc po co brnąć dalej. Tym bardziej, że przypominało to bardziej powieść obyczajową niż thriller, a nie do końca na to akurat miałam ochotę. Zwykłam jednak czytać do końca i tak też zrobiłam tym razem. I dobrze, bo jak się okazało zakończenie było zupełnie inne niż się spodziewałam. A kłamstwa przyjaciółek, które pietrzyly się ze strony na stronę powodowały skrajne emocje. Autorka porusza istotne tematy jakimi są przyjaźń, szczerość, podejmowanie własnych świadomych decyzji. Warto się zastanowić, czy faktycznie czyjeś kłamstwo może być powodem rozczarowań i złych wyborów naszego życia. Czy można obwiniać innych za nasze własne wybory, choćby nie wiem jakimi pobudkami były powodowane? Czy przyjaźń ma sens jeśli wkrada się zazdrość o powodzenie, sukcesy, czy wygląd?