Dotyk recenzja

Nie ma co ukrywać, fanką romansów to ja nie jestem. Jakoś nigdy niespecjalnie mnie ciągnęło, rynek zalewały kolejne romanse mafijne i nasze drogi się rozchodziły, można było powiedzieć, że bez powrotu. Jednak tyle pochwał jakie zbierają książki Ilony Gołębiewskiej sprawiło, że nie mogłam przejść obojętnie, musiałam się przekonać czy rzeczywiście te książki są takie rewelacyjne. I trafiło na "Dotyk".

Jeden dzień, jedno spotkanie, jedna decyzja… Tyle wystarczy, by odmienić swój los lub stracić coś bezpowrotnie. Majka i Michał są tego przykładem. Ona uwielbia brawurę i prowadzi szalone życie. On, mimo młodego wieku, ma w życiorysie kilka poważnych rys i dramatycznych zdarzeń. Są jak dwa żywioły, dwa zupełnie inne światy.

No i odczarowała, ta kobieta jest cudowna, odczarowała mi romanse i pokazała, że nie taki diabeł straszny, a romanse da się lubić i czytać je z przyjemnością. Można stworzyć romans, w którym bohaterowie nie wchodzą na siebie już od pierwszego spotkania, nie kleją się do siebie i nie uprawiają seksu od pierwszych stron. Mam tylko jedno małe zastrzeżenie - dlaczego tak długo rozkręcała się akcja i dziać się zaczęło tak późno?!

Uwielbiam też chemię między głównymi bohaterami, jest przyjemna w odbiorze i nie jest taka nachalna, o ile można to tak ująć, powietrze nie pachniało seksem i pociągiem seksualnym między bohaterami. Bardzo cenię jak relacje w książkach się tworzą, rozwijają się. Wiecie, żeby nie było tak, że para się poznaje i zaraz są razem. Tu budowało się napięcie i relacja głównych bohaterów bardzo stopniowo. W końcu tak jest w realnym życiu, czyż nie?

To rewelacyjny romans z nutą nierozwiązanych spraw z przeszłości w tle. Cała akcja skupia się nie tylko na romansie, ale też na nieco... kryminalnej tajemnicy z przeszłości. Myślę, że spodoba się też tym, którzy raczej romansów nie lubią lub nie są największymi fanami, dokładnie jak ja. "Dotyk" odczarował moje spojrzenie na tego typu książki, tak bardzo ciężko było mi się od niej oderwać. Jestem po prostu zachwycona!