Żmijowisko recenzja

"Żmijowisko" było moją pierwszą stycznością z twórczością Wojciecha Chmielarza i wobec tej książki nie miałem żadnych oczekiwań. Jednak już od pierwszych stron poczułem się zżyty z bohaterami. Pan Chmielarz fantastycznie wykreował bohaterów, krok po kroku odsłaniając nam ich portret psychologiczny. W momencie gdy dochodzi do zaginięcia młodej dziewczyny, widzimy że jej rodzina wcale nie jest idealna. Ada bardzo często czuła się porzucona, będąc starszym dzieckiem Kamili i Arka. To nie na niej rodzice skupiali swoją miłość, a na młodszym dziecku. W co uciekła Ada? W świat internetu... Kamila i Arek nie są jednak zwykłym małżeństwem, które mają drobne problemy i dochodzi do delikatnych sprzeczek, jak w każdym domu. Wojciech Chmielarz wykreował tutaj obraz rodziny z tajemnicami, której miłość jest już częściowo wypalona. Każdy dzień oddalał wszystkich od siebie, pokazując że jest gorzej... Wyjazd do tytułowego Żmijowiska miał pomóc, aby więzy rodzinne zostały odbudowane. Nie pomaga tutaj jednak obecność byłej miłości Kamili - Roberta i jego partnerki Adaomy. Dalszych szczegółów zdradzać nie będę, aby nie zaspoilerować fabuły.
Rzeczą, na którą warto zwrócić uwagę, jest sposób w jaki autor opisuje historie, ponieważ mamy tutaj 3 perspektywy. Dzięki temu odsłaniają się coraz to nowe karty, które pokazują obraz tej nie perfekcyjnej rodziny. Z resztą, w książce jest mało perfekcji, gdyż Chmielarz skupił się na tym, aby pokazać ludzi żyjących nieszczęśliwie, z przymusu, przyzwyczajenia lub obowiązku.
"Żmijowisko" nie jest zwykłym kryminałem, to książka wyjątkowa, obok której nie wypada przejść obojętnie. Przez całą książkę mknie się z zapartym tchem, a gdy na koniec wydaje się, że znasz zakończenie, autor szokuje 100 razy bardziej niż wcześniej. Dzieje się coś zupełnie niespodziewanego, co wbija w fotel. Oczywiście, za sprawą tego, książka zostaje w pamięci na długo i przekonuje czytelników po kolejne książki tego twórcy, a muszę przyznać, że są one bardzo dobre.
Moja ocena to 9/10.