Falcon: Na rozstaju dróg recenzja

Akcja tego tomu rozpoczyna się bezpośrednio po nieudanej akcji odbicia Jeden z siedziby Organizacji. Trzy zostaje zamknięty w lochach i torturowany, Jeden wyprano znowu mózg , a Alex ma zostać odesłana do matki. Ona jednak nie chce zostawiać na pastwę losu przyjaciół, zawiera więc układ z Winterem. Zgadza się zostać Opiekunem Jeden i przejść szkolenie. Jedyne warunki jakie stawia to umożliwienie jej spotkań z Trzy oraz niewymazywanie jej wspomnień. Z czasem jednak okaże się, że pobyt w Falconie będzie miał dla niej poważne konsekwencje.

Pierwsza część nie była zła, ale nie ustrzegła się paru błędów. Drugą czytało mi się już lepiej. Alex przestała mnie tak bardzo irytować. Wprawdzie nadal mamy tu w dużej mierze narrację pierwszoosobową, jednak tym razem tak mi to nie przeszkadzało. Bohaterka trochę się już ogarnęła, dojrzała. Tym razem jej przeżycia i rozterki miały sens, w końcu ciężko przejść do porządku dziennego nad zabijaniem. Dobrze przedstawiono też jej walkę o zapanowanie nad więzią, o to by samodzielnie myśleć, a nie kierować się tylko uczuciem do Jeden. Dobrym rozwiązaniem było przedstawienie punktów widzenia też innych bohaterów. Dzięki temu poznajemy szersze tło, ich motywacje i charaktery. Najlepiej wykreowaną postacią jest Trzy. Jest to typ silnego faceta ze skomplikowaną przeszłością, który swe uczucia i troskę o innych skrywa pod maską chamstwa i opryskliwości. Takiemu bohaterowi ciężko nie współczuć i nie kibicować. Ciekawymi postaciami były też Dwa, Siedem i Adam. Podoba mi się też to, że lepiej poznajemy Organizację Falcon. Okazuje się, że Winter niekoniecznie ma złe intencje, że pewne jego założenia są słuszne. Dowiadujemy się, że dowódca też ma jakieś uczucia.

Nie do końca rozumiem uczucie łączące Trzy i Alex. Dziewczyna właściwie nie wie kim on jest, każdy ostrzega ją przed nim, bądźmy szczerzy, te spotkania w siedzibie Falconu, też jakoś nie pozwalają jej go super poznać, ale stwierdza, że go kocha i nie może bez niego żyć. Jest to jednak książka skierowana do młodzieży i czuć to zwłaszcza w tym wątku. Ja już jestem może na to za stara :)

Książka kończy się w takim momencie, że od razu trzeba sięgnąć po kolejny tom i to zamierzam właśnie zrobić :) Ciekawi mnie też, czy w końcu dostaniemy odpowiedzi na pytania, które zadaję sobie od pierwszej części. Jakim cudem ostatnio uciekli? Jak przeciwstawili się Falconowi? Kto udostępnił im tak wypasioną siedzibę? Skąd ich znajomość z rodziną Alex?