Rozmowy o Biblii recenzja

Ja zaczęłam czytać cykl pani profesor odwrotnie niż 'reszta świata', bo od końca. Najpierw 'Nowy Testament', a teraz część pierwszą. A potem część drugą, w której będą opisane moje ulubione Księgi ze Starego Testamentu, czyli Księga Mądrości. I nie zdawałam sobie sprawy, że napisano ją pod wpływem greckim.
Ale przejdźmy do napisania opinii o części pierwszej.Czytanie książek pani profesor jest jak chodzenie po pięknym ogrodzie. Bo tak widzę wiedzę, świat intelektualny. Jest kopalnia wiedzy, a zarazem prosty język.Wreszcie zrozumiałam w kontekście związek Biblii Hebrajskiej z opowieściami z całego Bliskiego Wschodu, tych Gilgameszy i innych. Czytałam kiedyś Eliadego, ale tam wszystko było wydarte z kontekstu i dawało pole do interpretacji i nadinterpretacji - czy Hebrajczycy znali te opowieści? Czy je zaczerpnęli? W takim razie czy Biblia jest dziełem oryginalnym?I dopiero po tylu latach (konkretnie 12) uzyskałam odpowiedź na te pytania. Świderkówna ze swoją niesamowita wiedzą prezentuje czytelnikom historię Narodu Żydowskiego, wszystkie wygnania i kontakty z innymi kulturami, prezentuje dzieła i opowieści egipskie, sumeryjskie, asyryjskie ich wspólny trzon z tymi biblijnymi, ale zarazem ich odmienną wymową teologiczną! Świderkówna wyjaśnia oryginalnie hebrajską myśl teologiczną zawartą w Starym Testamencie, i to tak wyjaśnia, jak nie wyjaśnia Encyklopedia Katolicka. Czyli tak że zrozumiałam. Co więcej, autorka opisuje oryginalną wymowę tych ksiąg, czyli to co wtedy Żydzi 'mieli na myśli' i to, co potem zostało dodane. I to co naprawdę wtedy było zawarte to jest wielkie bogactwo tej wspaniałej książki. Bo pani profesor Świderkówna jest znawczynią hebrajskiego innych języków starożytnych, wyjaśnia czytelnikom ważne słówka kluczowe dla Biblii, co naprawdę przybliża tę księgi.
Jest w tej części znakomite wyjaśnienie Księgi Hioba! Wielokrotnie czytałam tę księgę, ale dopiero teraz, dzięki 'Rozmowom o Biblii' dostrzegłam całą treść.
Naprawdę jest to książka rzeczowa, zarówno dla chrześcijan, jak i ateistów. I jeśli ktoś czyta Eliadego, koniecznie niech sięga po Świderkównę.