Eragon recenzja

Gdy pierwszy raz zobaczyłem książkę pt.„Eragon” wiedziałem, że muszę ją przeczytać. Jakaś tajemnicza siła pchała mnie do tej powieści fantastycznej. Już sama okładka zaciekawiała i sprawiała, że chciało się sięgnąć po właśnie ten, a nie inny egzemplarz.
Powieść ta stanowiąca pierwszy tom cyklu „Dziedzictwo” została napisana przez Christophera Paoliniego- zdolnego, młodego, amerykańskiego pisarza kochającego fantastykę.

Opowiada ona o losie piętnastoletniego chłopca- Eragona wychowującego się wraz z kuzynem Roranem na farmie swego wuja Garrowa. Młodzieniec ów pewnego razu, będąc na łowach odnajduje tajemniczy kamień, który później okazuję się jajem… jajem z którego wykluwa się smok. Moment ten całkowicie zmienia dotychczasowo życie chłopca. Wokół niego zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Jego rodzinną wioskę Carvahall nawiedzają szkaradne, humanoidalne stwory zwane Ra’zacami, które z polecenia imperatora Galbatorixa próbują schwytać nowego Smoczego Jeźdźca. Są one bezwzględne w swych poczynaniach… palą dom Eragona i zabijają jego wuja. Młodzieniec musi uciekać. Nie wie co dalej robić, przepełnia go strach i ogromna chęć zemsty. Z pomocą przychodzi mu Brom. Eragon u jego boku postanawia wyruszyć w niebezpieczną i zarazem fascynującą podróż…

Christopher Paolini pisze w sposób zrozumiały i łatwy w odbiorze.
W swej powieści stworzył bogaty język elfów, krasnoludów oraz urgali. Zabieg ten nadaje książce nutkę tajemniczości oraz pozwala czytelnikowi lepiej odnaleźć się w świecie smoków i magii. Dodatkowym atutem „Eragona” jest obecność mapy Alagaësii- krainy, w której toczy się akcja powieści. Dzięki niej czytając dzieło Christophera Paoliniego możemy śledzić trasę jaką pokonują bohaterowie.

Książka ta, jak chyba każda należąca do literatury fantasy, świetnie rozwija naszą wyobraźnię i zabiera nas choć na kilka chwil w świat, w którym nie jeden z nas chciałby się tak naprawdę znaleźć. Pobudza ona również nasze uczucia. W zachowaniach bohaterów „Eragona” czasami możemy dostrzec cząstki siebie. Razem z nimi dojrzewamy wewnętrznie, przeżywamy ich wzloty i upadki, momenty radości i smutku oraz poznajemy uczucia jakimi siebie wzajemnie darzą.

Powieść ta trzyma nas cały czas w napięciu. Zawiera wiele nieprzewidywalnych zwrotów akcji. Ogólnie rzecz biorąc jest ciekawie zbudowana. Czytając ją, ani przez chwilę się nie nudzimy. Nie zawiera ona długich, nudnych opisów nic nie wnoszących to książki, co stanowi duży plus dla autora.

Moim zdaniem książka ta jest jedną z lepszych jaką zdarzyło mi się przeczytać. Chciałbym ją polecić nie tylko wiernym fanom fantasy, ale również każdemu kto nigdy nie miał styczności właśnie z literaturą takiego typu. Być może, osoby pozytywnie zaskoczone urokiem „Eragona” otworzą swe serce dla takich dzieł i sięgną po inne egzemplarze literatury fantasy. Myślę, że zaciekawi ona wielu.