Elusia z doliny Dramy recenzja

           „Z domu, w którym zamieszkali, rozciągały się natomiast piękne widoki. Z okien od ulicy można było podziwiać krętą drogę wznoszącą się w prawo ku kościołowi, a w lewo biegnącą w dół. Po drugiej stronie ulicy domy stały w ogrodach, a za nimi widać było sady. Z okien sypialni wychodzących na podwórze można było zobaczyć prześliczną dolinę rzeki Dramy oraz park ze starymi drzewami, a w oddali drogę ciągnącą się aż do parku, obsadzoną po obu stronach dużymi kasztanowcami. Dom, w którym zamieszkali, był dość nowy, z piwnicami i strychem. Oprócz nich mieszkała tam też wdowa z dziećmi i swoją matką”. 

            Elusia wraz z rodzicami przeprowadza się do śląskiej miejscowości. Przystosowanie się do nowych warunków nie jest takie łatwe na jakie by wyglądało. W domu głównej bohaterki chociaż mówiło się śląskim z dziada pradziada rozmawiano poprawną polszczyzną. Podjęto taką decyzję, aby w przyszłości jedyna wnuczka nie miała kłopotów w szkole. Taką decyzję wybrał dziadek, a jego słuchali wszyscy. Chociaż dziadkowie, kiedy rozmawiali ze swoją wnuczką mieli mały problem z poprawną polszczyzną starali się najlepiej jak mogli. Dzięki temu Elusia miała lepszy start w szkole i mogła bez przeszkód językowych rozmawiać ze swoimi rówieśnikami. 

            Jednak dziewczynka jest uparta i ciekawa świata. Próbuje na swój sposób zapoznać się z nieznanym dotąd językiem. Przy okazji poznaje rozmaite śląskie tradycje i historie, które bardzo jej się podobają. Jakie Elusie odkryje tajemnice? Czy sama da radę odkryć dotąd nieznany język? Tego wszystkiego i wiele więcej dowiecie się jeśli sięgniecie po „Elusia z Doliny Drama”. 

            Dzięki lekturze możemy poznać wiele słów po śląsku. Nie jest to łatwe zadanie ponieważ podczas lektury musimy czytać na dole strony co dane słowo znaczy. Ale moim zdaniem nie przeszkadzało to, aż tak bardzo. Od dłuższego czasu byłam zaciekawiona gwarą śląską, lubiłam słuchać, kiedy ktoś mówił właśnie w takiej gwarze. Mało rozumiałam z tych wypowiedzeń, ale sam fakt, że mogłam tego posłuchać mnie uszczęśliwiał. Dzięki książce mogłam się bardziej wgłębić i zapoznać z śląską gwarą. 

            „Elusia z Doliny Drama” może nie ma za wielu stron, ale wiele możemy się z niej dowiedzieć o tym jakie są tradycję na Śląsku. Na przykład zwyczaju jedzenia gęsi na św. Marcina, który ma miejsce 11 listopada, obdarowywania dzieci przez św. Mikołaja. Nie będzie dla nas już zagadką jakie są tradycyjne potrawy. W książce autorka opisuje co można zjeść na Śląsku: barchyzki (chałka), moczka, siemieniotka (tradycyjna wigilijna zupa) czy buchty (bułka gotowana na parze). 

            Podczas lektury możemy zapoznać się nie małą ilością obrazków, które przedstawiają historię Elusi i jej rodziny. Jest to moim zdaniem miły dodatek dla czytelnika. Książka jest skierowana dla młodszych czytelników, ale to nie przeszkadza, aby i dorośli się z nią zapoznali. Podczas lektury na pewno nie będziecie się nudzić. Kiedy zaczniecie czytać nawet się nie spostrzeżecie, a będzie w krótkim odstępie czasu już na ostatniej stronie. 

            „Elusia z Doliny Drama” jest lekką i przyjemną książką na jeden wieczór. Zostawcie na chwilę rzeczy, które macie do zrobienia i zagłębcie się w świat Elusi. Na pewno chociaż na chwilę na waszej twarzy zagości uśmiech, kiedy przeczytacie o przygodach głównej bohaterki.