Elryk z Melniboné recenzja

„Elryk z Melniboné ” to książka, która zaciekawiła mnie głównie z powodu intrygującego głównego bohatera, wcześniej nie miałam styczności z twórczością Michaela Moorocka, dlatego uznałam, że jest to dobry powód, aby to zmienić. Autor przenosi nas do dekadenckiej i pełnej przemocą krainy Melniboné, gdzie czarownicy żyją ramię w ramię ze smokami i demonami. Bardzo lubię taką mieszankę, miałam nadzieję, że ta historia mi się spodoba. W tej książce jest motyw zemsty, magii, złych bogów, różne płaszczyzny rzeczywistości, wybór między przeznaczeniem i wolną wolą. To historia człowieka pchniętego do władzy, której tak naprawdę nie chce, ale jest zdeterminowany, by ją utrzymać.

Głównym bohaterem książki autorstwa Michaela Moorocka pod tytułęm „Elryk z Melniboné ” jest Elryk, który objął tron po śmierci ojca, próbuje wprowadzić reformy w swoim społeczeństwie, wywołuje tym wściekłość wśród „starej gwardii”, która postrzega go jako słabego nowicjusza i wichrzyciela. Elryk jest cynicznym i melancholijnym królem, urodzony, jako okaleczony albinos utrzymuje się przy życiu jedynie dzięki potężnym lekarstwom i miksturom. Zdaje sobie sprawę, że nie ma innego godnego następcy i od niego samego zależy przetrwanie jego niegdyś potężnego narodu. Kuzyn Elryka, Yyrkoon, nie ma cierpliwości do swojego fizycznie słabego krewnego i nieustannie knuje, by przejąć tron. Wielu poddanych wolałoby, aby tron Melniboné zajmował charyzmatyczny Yyrkoon, który wygląda i zachowuje się tak, jak przystało na przywódcę. Jest silny, zwinny i nacjonalistyczny i chce przywrócić Melniboné do dawnej świetności. Czy Elryk straci władzę? Czy Elryk powinien poświęcić swoje osobiste ideały, aby być przywódcą, którego żąda jego lud?

„Elryk z Melniboné ” to dzieło dające do myślenia, atrakcyjne dla tych, którzy chcą po prostu przeczytać dobrą historię o mieczu,i magii, walkach z demonami w podziemiach. Jednym z podstawowych wątków książki jest to, że Elryk zmaga się ze swoją tożsamością i miejscem w społeczeństwie, w którym nie czuje się do końca jak w domu, tak jak powinien. Styl Moorcocka jest bujny i liryczny, ale nie jest rozwlekły. Proza jest nasycona nutą melodramatu, bardzo dobrze sprawdza się w tego rodzaju opowieściach. Budowa świata jest wypełniona ciekawymi koncepcjami, które dodają narracji smaku. Postacie są jednowymiarowe, ponieważ są ustawionymi elementami dla sił wyższych igrających z ludzkim życiem. W wielkim planie wszechświata są to zasadniczo delikatne marionetki, z którymi bogowie mogą robić, co im się podoba, niezależnie od ilości śmierci i cierpienia, jakie to powoduje. „Elryk z Melniboné ” jest przepełniony efektownymi scenami akcji, sprawiają, że trudno się oderwać od lektury.