Wyspa rozkładu recenzja

Historia Roya Orsona, który jako dziecko został oskarżony o morderstwo, stała się inspiracją do napisania poruszającej opowieści. Przez wiele lat Roy walczył z uprzedzeniami, wyśmiewaniem i oszczerstwami. Jego życie stało się ciężarem dla niego samego. Ostatecznie popełnił samobójstwo, skacząc z urwiska. Po latach w sennym, małym miasteczku Gliford dochodzi do serii zaginięć młodych, atrakcyjnych kobiet. Sytuacja ma wyraźne związki z przeszłością miejscowości oraz osobą Roya - znanego jako Świntuch.

Bohaterem powieści jest Robert Davidson, strażnik leśny. Akcja zawiązuje się, gdy grupa wędkarzy dokonuje makabrycznego odkrycia. W szuwarach, nieopodal należącej do Orsonów wyspy Lockes, związane kolczastym drutem tkwią fragmenty rozkładających się ciał. Tylko jednemu z mężczyzn udaje się cało wrócić na brzeg. Lokalna policja pod dowództwem młodej, niedoświadczonej Kate Howard, wszczyna śledztwo. Davidson i jego przyjaciel, Frank Williams, postanawiają sami rozwikłać zagadkę. Nie ufają policji, ponieważ Kate w widoczny sposób faworyzuje Mike'a Orsona, brata demonicznego Świntucha. Przełom następuje w chwili, gdy do biura strażników leśnych zgłasza się japoński turysta. Przypadkowo udało mu się wykonać kilka zdjęć nabrzeża tajemniczej wyspy w chwili ataku na wędkarzy. Demony przeszłości powracają, a ofiar będzie więcej.

Powieść obfituje w sceny gore. Mnóstwo w niej perwersyjnego seksu, zboczeń, brutalnych gwałtów i poprzedzonych wyszukanymi torturami morderstw. Pojawia się również wątek romantycznej miłości rodem z baśni o Pięknej i Bestii.

W powieści, która odsłania brutalny świat przestępczy, ukazano wpływ środowiska i warunków życiowych na psychikę jednostki. Dobrze poprowadzona narracja, za sprawą żywych opisów postaci ujawnia, w jaki sposób negatywne doświadczenia mogą wpłynąć na rozwój psychopatii. Bezskuteczne poszukiwanie akceptacji, brak rodzinnego ciepła czy poczucia bezpieczeństwa, a także brak moralnych wzorców powodują dewiacje. Ocena bohaterów, postrzeganych początkowo wyłącznie przez pryzmat czynów, ewoluuje. Pod koniec lektury jawią się oni jako ofiary systemu.

Mimo iż powieść zawiera drastyczne sceny przemocy, stanowią one jedynie otoczkę dla ukazania ukrytych mechanizmów społecznych. Autor naszkicował sprawnie znaczenie sił rządzących światem, w tym rolę schematów rodowych. W wyrazisty sposób przedstawił małomiasteczkową mentalność, w imię której policjanci zachowują się w sposób skrajnie nieprofesjonalny. Powieść ukazuje, że ludzie nie są jednowymiarowi, a ich zachowanie stanowi wynik rozmaitych okoliczności oraz doznanych traum.

Walorem książki są dopracowane w szczegółach sceny, spójne wątki oraz tzw. drugie dno przebijające spod warstwy fabularnej. Minusem dla niektórych czytelników będzie wplecenie elementów magicznych, nadprzyrodzonych, które wydają się zbędne i odciągają uwagę od głównego wątku. Postać wiedźmy rzuca nowe światło na działalność Świntucha, jednak powieść miałaby daleko większą siłę rażenia, gdyby osadzić akcję wyłącznie w świecie realnym.

Książka skierowana jest do pełnoletnich czytelników ze względu na obecność ekstremalnych i prowokacyjnych scen. Utwór wyzwala w odbiorcy różnorodne emocje i pobudza wyobraźnię, wtłaczając go w niestandardowy, pełen grozy świat wykreowany przez autora.

Książkę wydano na bardzo wysokim poziomie. Zarówno redakcja i korekta, jak i skład nie budzą zastrzeżeń. Okładka oraz monochromatyczne ilustracje, których wiele, dodają klimatu opowieści.