Demonolodzy. recenzja

Horror jest jednym z moich ulubionych gatunków filmowych. A szczególnie lubię te horrory oparte na pracy Eda i Lorraine Warren.I w tym roku przed Halloween zamiast oglądać wersję filmowe, tak jak robi to każdego roku postanowiłam zabrać się za wersję książkową.

Uważasz,że to duchy są zwykle odpowiedzialne za nawiedzenia starych i opuszczonych domów?Nic nie wiesz o świecie duchów.Myślisz,że laleczki są słodkie i niewinne?Historia opętanej lalki Annabelle zmusi cię do tego, żeby zastanowić się nad tym jeszcze raz.Straszą cię dziwne hałasy, trzaskanie drzwiami i niepokojące dźwięki?Naprawdę przerazi cię historia o poltergeiście z Enfield.

Gdy sięgałam po tę książkę spodziewałam się dreszczowca,w którym zostanie mi przybliżone kilka spraw opętania związanych z moimi ulubionymi horrorami i rzeczywiście kilka rozdziałów o tym dostałam i były to najciekawsze rozdziały z całej tej książki,a i tak były one strasznie nudne i bez emocjonalne,i po tym,co przeczytałam chyba już nigdy nie spojrzę na „obecność” i „Annabell” tak samo.Cała ta książka jest opisana bardziej w formie wywiadów i „wspomnień” Eda i Lorraine,które w sumie średnio cokolwiek w tej książce wnoszą,bo nie są poparte żadnymi dowodami i analizami,a jest to tylko i wyłącznie ich opinia,i to,co sami chcieli przekazać, a przez to ciągnie się to w nieskończoność, bo jest to nudne,opisowe, przegadane i kompletnie nic się tutaj nie dzieje,a w dodatku ta książka jest tak bardzo niepotrzebnie rozciągnięta… połowa tych rozdziałów jest o tym samym tylko inaczej są dobrane słowa i spokojnie można byłoby je wykreślić.I chociaż ta książka miała swoje ciekawe momenty i można było się z niej trochę dowiedzieć o duchach,demonach i pracy demonologa to cały jej potencjał jest totalnie niewykorzystany.Czy wierzyłam wcześniej w duchy? NIE.Czy po przeczytaniu tej książki w nie uwierzyłam? NIE.I czy uwierzyła w to, co Ed i Lorraine mieli do przekazania?Też nie.

“Ludziom trudno jest zaakceptować istnienie czegoś,w co,jak im wmówiono,mają nie wierzyć”.