Ewangelia dzieciństwa recenzja

Często sięgam po książki od Wydawnictwa Echa, ponieważ niejednokrotnie potrafią zmusić czytelnika do refleksji. Poruszają same trudne tematy, które z pewnością wywołują niejednokrotnie konsternację i wiele sprzecznych opinii. "Ewangelia dzieciństwa" jest jedną z tych książek, które na pierwszy rzut oka mogą wywołać skrajne emocje. Kiedy decydowałam się na lekturę powieści autorstwa Lydii Millet, spodziewałam się zupełnie czegoś innego.

Książki od Wydawnictwa Echa, zdecydowanie zbyt często wyciągają na światło dzienne brudy zwykłego życia, o których istnieniu wiele chciałoby zapomnieć. W tym wypadku autorom, których dzieła ukazują się w nakładzie tego wydawnictwa, powinno się oddać głęboki ukłon, za poruszanie niewygodnych kwestii. Jednakże dość często zdarza się również, że ze spraw, które normalnie łamią nam serce, wychodzą rzeczy niestworzone, przesadzone i zdecydowanie wywołujące konfuzję.

"Ewangelia dzieciństwa" pokazała nie tylko prawdę o zaniedbaniach pojawiających się ze strony rodziców, ale również wszelkiego rodzaju najgorsze oblicza upadku człowieka. Pod tym względem spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Tymczasem okazało się, że dzieci stworzyły swój odrębny świat zupełnie od nowa i to one zachowywały się niczym dorośli, w miarę dojrzali ludzie, kiedy to ich rodzice bawili się, zażywając różnego rodzaju środki, zapominając przy tym zupełnie o istnieniu dzieci.

Czekałam niecierpliwie na mroki ludzkich odruchów, które obiecująco i nachalnie sugerował opis "Ewangelii dzieciństwa". Zamiast tego otrzymałam zbyt wiele chaosu, który wywoływał niejednokrotnie mętlik w mojej głowie. Znam zupełnie inny świat, niż ten, który zaprezentowała autorka i uważam, że w tym wypadku mroczna strona człowieka, którą tak usilnie chciała przedstawić czytelnikom Lydia Millet, została zastąpiona wszelkim złem w całej tego słowa krasie. Zbyt dużo świata dorosłych wprowadzonego w świat pozornej niewinności i wiary w to, że dorośli są w stanie ochronić swoje potomstwo nie tylko przed śmiercią, ale ich własną krzywdą.