Dziewczyny z Hex Hall recenzja

Książka Rachel Hawkins to dla mnie jedno z ciekawszych odkryć w tym roku. Choć nieporównywalna do Murakamiego, Sapkowskiego czy Canavan odkryciem jest. Hawkins to mistrzyni dobrego humoru w młodzieżowej powieści. Sam kształt, jaki nadała Dziewczynom z Hex Hall, sprawił, że czytało się tę powieść tak przyjemnie i miło.

O magii mogłabym czytać i czytać, bo to taki temat bez dna. Jednak, nie przeczytam też byle czego. Nie chciałabym, aby mój ukochany temat został przeze mnie znienawidzony, tak jak kiedyś wampiry. I chociaż to książka do recenzji, chociaż mogłam rzucić ją w kąt, tudzież nie przyjmować współpracy, podjęłam się i … nie żałuję ani minuty spędzonej przy tej książce. Odprężyłam się, poczytałam o losach niesfornej, ale dającej się lubić pannie, która wiecznie wpada w tarapaty. Taka bohaterka da się lubić i nie denerwuje nas przy każdej stronie, jak porządną bohaterkę dopingowałam ją przy jej planach, przy odkrywaniu tajemnic czy też denerwowałam się, kiedy ktoś był nie do zniesienia.

Sophie Mercer to bohaterka wiecznie wpadająca w kłopoty. Ciąży na niej genetyczne obciążenie, że tak jak jej babki Sophie stanie się zła. Jej tata nie ułatwia w nowej (szkole początku, będąc tym, kim jest. Przed Sophią rysują się sytuacje, z którymi będzie musiała radzić sobie sama. Nie może liczyć na nikogo, kiedy w grę wchodzi ocalenie przyjaciółki oraz odkrycie, czym tak naprawdę jest jej prababka, Alice…

Tym, co wyróżnia tę powieść na tle innych powiastek młodzieżowych jest humor.

„Dziewczyny z Hex Hall” są jedną z ciekawszych pozycji obecnego rynku książek dla młodzieży. Przezabawna, ciekawa i wciągająca. Zupełnie nowa, mroczna powieść dla nastolatek lubiących czuć dreszczyk emocji i wyczekiwanie z strony na stronę. Polecam!