Dziewczyna o perłowych włosach recenzja

„Nie można być z kimś ze strachu. Miłość zakłada wolność.”

Dziewiętnastoletnia Sylwia i szesnastoletnia Zuzanna są siostrami, mieszkają z ojcem i niepełnosprawną, wiecznie ze wszystkiego niezadowoloną babcią. Matka, przed laty bez słowa wyjaśnienia opuściła je i ich ojca. Dziewczyny nie potrafią się dogadać ze sobą, są jak ogień i woda, różnią się kompletnie wszystkim. Sylwia jej perfekcjonistką lubi porządek. Ma chłopaka, wydaje się, że tworzą idealną parę. A jak jest w rzeczywistości? Zuzanna to jej całkowite przeciwieństwo, do wszystkiego podchodzi z lekkością i dystansem, ma pieska, którego bardzo kocha, chadza własnymi ścieżkami. Pewnego ranka, tuż przed świętami Bożego Narodzenia ojciec wychodzi na spacer z pieskiem i wszelki ślad po nich znika. Dziewczyny pozostawione same sobie z zagubioną babcią przechodzą szybkie dorastanie. Ta trudna sytuacja pozwoli wszystkim zajrzeć w głąb siebie.

Czy brak okazywania uczuć świadczy o znieczulicy, nieczułości, oschłości, obojętności? Wielowątkowa akcja powieści toczy się swoim rytmem, niesie sporą dawkę przeróżnych emocji. Fabuła ciekawie poprowadzona, dotyka pokomplikowanych relacji rodzinnych, a w tle ból i niepewność które narastają po zaginięciu ojca. Czuć ogromne emocje, niepokój, strach, zagubienie, niepewność jutra, wewnętrzne rozterki jakie dotykają naszych bohaterów. Sylwia i Zuzanna – polubiłam je, stoją u progu dorosłości, młode, piękne, ciekawe życia, pełne beztroski i nagle los zsyła na nie dotkliwy cios. Zuzka całkowicie skradła moje serce. To wrażliwa, poukładana, samotna introwertyczka. Michał, który dość niespodziewanie zwraca na siebie jej uwagę staje się iskrzącym płomykiem nadziei w jej trudnej codzienności. I bohaterowie drugoplanowi, tak bardzo ważni, każdy coś istotnego wnosi do całości.

Ustabilizowana, dość spokojna codzienność całkowicie się wali. Czy poradzą sobie? Czy w końcu tragedia jaka je dotyka spowoduje, że zbliżą się do siebie, czy będzie zupełnie przeciwnie? Początkowo nic nie jest takie jak nam się wydaje. Przeszłość niespodziewanie daje o sobie znać, czy przewinienia i winy zostaną wybaczone? Szukanie wsparcia, zrozumienia, ciepła, pocieszania w tej trudnej sytuacji. Ogromny smutek, ból, bezradność. Złe myśli, które przyczajone czekają by ponownie uderzyć. Tak trudno czasami rozeznać się we własnych uczuciach. Wewnętrzna blokada, brak kontroli, wręcz kontaktu z własnymi uczuciami – zamrożenie uczuć – to wszystko w wyniku traumatycznych przeżyć. Stopniowy rozpad rodziny, który ma bardzo negatywny wpływ na jej wszystkich członków, poczucie porzucenia, niesprawiedliwości losu. Piękno prawdziwej przyjaźni, pierwsze młodzieńcze porywy serca, wzajemna fascynacja i zauroczenie. Kynofobia – strach przed psami. Dzieci rodziców DDA. Ludzka bezinteresowna pomoc, która tak bardzo cieszy i dodaje otuchy.

Złożona, przejmująca, zaskakująca opowieść. O uczuciach, które głęboko ukryte ujrzą w końcu światło dzienne. Serdecznie polecam.