Autorka książki zabiera nas w fascynującą podróż do Tybetu, wraz z nią docieramy na Dach Świata do Lhasy. Jest to bardzo wymagająca trasa, Maja Wolny przebywa ją pociągiem, najpierw Koleją Transsyberyjską, potem Transmongolską i na końcu Tybetańską. Dzięki barwnym opisom i spisywanym na bieżąco wspomnieniom możemy poczuć klimat jaki panuje w pociągach, którymi podróżuje pisarka. Razem z nią doświadczamy tego podróżniczego życia, oczyma wyobraźni widzimy niewygodne miejsca do spania, staramy się odtworzyć warunki jakie panują w kolejnych przedziałach, w których przebywa Maja Wolny, towarzyszymy jej podczas posiłków, chwil odpoczynku i w momentach, gdy podziwia krajobraz zmieniający się za oknem. Poznajemy ludzi, których spotyka w pociągu, na dworcu i wreszcie tych, którzy zdecydowali udzielić autorce książki noclegu lub byli jej przewodnikami po dalekich i tajemniczych krainach. Chcąc dotrzeć na Dach Świata, Maja Wolny musiała zmierzyć się z wieloma zewnętrznymi przeciwnościami, zimnem, niewygodą czy brakiem dostępu chociażby do czynnego bankomatu. Jednak na ostatnim etapie podróży do tych wszystkich podróżniczych bolączek dołączyła kolejna- wysokość, która jest szokiem dla organizmu, wiąże się z wieloma nieprzyjemnymi dolegliwościami. Omdlenia, brak tchu, trudność z poruszaniem się, bóle głowy to tylko kilka z możliwych konsekwencji przebywania na wysokości ponad 5000 m n.p.m. Jednak mimo tych wszystkich trudności Maja Wolny dociera do celu swojej podróży pokonując własne słabości i walcząc z ograniczeniami, które stawia organizm. To wciągający zapis podróży, który oprócz wielu interesujących miejsc, przybliża nam wiele poruszających ludzkich historii. Czytając o tym, jak wygląda życie codzienne chociażby w Tybecie, można poczuć się przytłoczonym. Bieda, choroby , nałogi i trudne warunki życia to nie jest niestety literacka fikcja to rzeczywistość. Autorka książki poza odrywaniem niezwykłych miejsc przedstawia czytelnikom trudną rzeczywistość ludzi, którym przyszło tam żyć . Turyści przyjeżdżają i odjeżdżają, mieszkańcy zostają ze swoimi bolączkami, na które próżno szukać recepty.
Maja Wolny bardzo barwnie opisała swoją podróż, dzięki jej talentowi do przedstawiania otaczających ją warunków i spotykanych podczas podróży ludzi, czujemy się jakbyśmy wędrowali razem z nią. Jej narracja i bogate opisy pozwalają nam wyobrazić sobie te wszystkie miejsca, do których dotarła autorka książki. " Pociąg do Tybetu" pozwala nam przenieść się do innej rzeczywistości i zapomnieć na chwilę o otaczającym nas świecie. Jest to publikacja, która poszerza horyzonty, otwierając nam oczy na świat, pozwala zrozumieć pewne mechanizmy i odrywa piękno podróżowania ze wszystkimi jego blaskami i cieniami, które w sobie kryje.