Dziennik bulimiczki recenzja

Po przeczytaniu książki byłam bardzo zawiedziona. Po wydawnictwie Ossolineum spodziewałam się czegoś bardziej interesującego.
Wydawnictwo Ossolineum jest znane i lubiane przez czytelników. Z tego wydawnictwa przeczytałam już jedną książkę. I byłam w niej zakochana. No cóż, w sumie nie powinnam się tak cieszyć, gdyż w książce pokazano ludzkie nieszczęście.


Czytając ''Dziennik bulimiczki'' miałam takie dziwne uczucie. Jakby główna bohaterka miała z 10 lat. Książka na pewno niektórych wzruszy ponieważ opowiada o trudnej chorobie i problemach psychicznych z,którymi zwykli ludzie nacodzień nie mają do czynienia. Mnie jednak książka nie powaliła na kolana. Byłam dość rozczarowana. Może to dlatego .że wcześniej przeczytałam lepszą książkę? Sama nie znam odpowiedzi.


''Dziennik bulimiczki'' - książkę nie można spisać na straty. Myślę raczej ,że powinna ona zostać troszkę dopracowana. Czyta się szybko , czcionka odpowiednia ,język którym zadowoli się czytelnik w każdym wieku. Tylko treść.. może tylko mi sie wydaje że jest taka prosta? Uważam ,że książkę warto przeczytać choćby dla poznania tak przykrej historii.Sądzę, że każdy zdrowy człowiek powinien być szczęśliwy i że nie powinien tego psuć tego psuć z powodu plotek bądź tego, o czym mówią inni

Główna bohaterka Iza pragnie zgubić parę kilogramów. By dorównać siostrze, by w końcu rodzina i koleżanki zaczęli ją dostrzegać. Jednak jej dieta przeradza się w chorobę. Co dzień ogranicza jedzenia i waży się kilka razy. Gdy jednak zaczyna jeść ,napycha się do syta. Zjada połowe zawartości całej lodówki. Po chwili żałuje tego i jest na siebie wściekła. Zmusza się do wymiotów i tak na codzie. Po 6 miesiącach takiego życia, Iza gubi aż 16 kilogramów. Została pupilkiem rodziców, i każda koleżanka chce się z nią kolegować. Książka zapisana jest w formie dziennika Izy ,można poznać przyczyny i skutki choroby zwanej bulimią.