Dziedzictwo ognia recenzja

"Dziedzictwo ognia" to trzeci tom z serii "Szklany Tron" Sarah J. Maas. Jestem świeżo po zakończeniu czytania i nie mam pojęcia co mogę wam napisać o tej książce oprócz tego, że jest olśniewająca, niesamowita, cudowna i ją kocham.
 Zauważyłam, że im dalej, tym lepiej. Z części na część coraz więcej się dzieje, bohaterowie się rozwijają a książki są coraz grubsze. Warsztat pisarski autorki też jest lepszy niż w poprzednich częściach.
 Trochę brakowało mi scen z Dorianem. W "Dziedzictwie ognia" Sarah podzieliła rozdziału na te z perspektywy: Aelin, Chaola(w tym też Doriana) oraz Manon. Pojawiły się nowe postacie. Rowan jest jedną z nich i cóż... cały czas na początku myślałam, że w recenzji napiszę wam jak bardzo go nie lubię ale później zaczęłam się do niego przekonywać i finalnie przepadłam. Oczywiście wciąż dostrzegam jego wady i błędy ale jejku bardzo, bardzo go polubiłam pod koniec. Bardzo podoba mi się też charakter Aelin, która w końcu wie czego chce i postanawia dążyć do celu. Muszę też wspomnieć Aediona, bo to chyba najbardziej lojalna postać o jakiej kiedykolwiek czytałam i od początku skradł moje serduszko.
 Wątek Wiedź jest świetny 😍. Autorka przedstawia nam całkiem inne stworzenia niż dotychczas. Ich świat jest bezwzględny, są one okrutne i nie istnieje dla nich coś takiego jak rodzina czy przyjaciele. Wiedźmy nie powinny mieć uczuć. Manon to hah dotąd najbardziej złożona postać w całej serii i myślę tylko " chcę jej więcej, więcej i więcej".
 Książka jest bardzo emocjonująca ale w zakończeniu Maas przebija samą siebie. To jest niesamowite, za każdym razem, gdy czytam książki tej autorki całkowicie przenoszę się do wykreowanego przez nią świata i utożsamiam się z bohaterami. Podczas czytania zachwycam się, wściekam, płaczę lub skaczę ze szczęścia i to jest cudowne ❤️


Ocena:11/10