Dziedzictwo. Tom 1 recenzja

Dziedzictwo to pierwszy tom czwartej części opowieści o Eragonie i smoczycy Saphirze. Polubiłam tą serię i bohaterów, których stworzył Christopher Paolini. Opowieść o Eragonie napisana jest z pasją i polotem, jest magiczna i ma niezwykły, bajkowy klimat. Napisana jest lekko i barwnie, czyta się ją z wielką przyjemnością – można się zrelaksować i odpłynąć w niesamowity świat magii i dziwnych stworzeń, jakże różny od szarej zimowej rzeczywistości. Bardzo pomaga zamieszczone na początku książki streszczenie poprzednich tomów, co ułatwia czytanie po przerwie. Dołączona jest również ciekawa mapka, która ułatwia orientacje w terenie. Odczuwam brak słowniczka na końcu, jak było w pozostałych tomach.

Towarzyszymy w przygodach Eragona i Saphiry oraz Rorana, które były zapoczątkowane w poprzednich tomach. Wspieramy ich w walce z Galbatorixem, dopingujemy do działania. Eragon przeszedł długą drogę, dojrzał, rozwinął swoje zdolności, zmężniał. Co go jeszcze spotka i czym nas zaskoczy?

Paolini maluje piękną, barwną opowieść, czaruje nas opisami i bawi dialogami. Książka napisana jest lekko, jasnym, plastycznym językiem – dosłownie się ją pochłania. Autor intryguje, chwilami zaskakuje, a na pewno ciekawi i porywa.

Jestem bardzo ciekawa, jaki będzie drugi tom Dziedzictwa i czym Paolini zaskoczy nas na końcu.