Dziecko Holokaustu recenzja

„Straciłam całe poczucie bezpieczeństwa, ale wciąż musiałam zabawiać moje głodne dziecko.”

Rachela przyszła na świat w Siedleckim getcie w 1941 r. Był to czas, kiedy naziści coraz intensywniej zaczęli likwidować Żydów. Dziewczynka od samego początku nazywana była Laleczką, jej rodzice Cypa i Jakub bardzo pragnęli, aby ich córeczka przeżyła. Zrobiliby, poświęciliby wszystko by utrzymać ją przy życiu. Postanawiają ją oddać. Cypa przemyca Laleczkę z terenu getta, oddaje ją w ręce polskich przyjaciółek – Zofii i Ireny, a sama po kilku dniach, nie do końca świadoma tego co ją czeka wraca do męża i rodziców. Kobiety w pełni świadome grożącego im niebezpieczeństwa przyjmują dziecko do swojego domu. Laleczka staje się członkiem polskiej rodziny.

Książka ta powstała w oparciu o ocalały dziennik spisany przez Cypę, liczne wywiady, dokumenty, listy. Na końcu znajdziemy kilka zdjęć. Autentyzm bije z każdej strony. Nie jest to łatwa i przyjemna lektura. Trudna, bolesna opowieść, która wnika w serce i umysł. Autorka pisze o strasznych rzeczach w bardzo przystępny sposób. Narracja toczy się z kilku perspektyw, głos dostają osoby, które opiekowały się Laleczką. Przejmujący, wzruszający, bardzo trudny jest moment, kiedy Cypa oddaje swoje dziecko…

Książki obozowo – wojenne nigdy nie są łatwe. Ciągle tak trudno uwierzyć, ogarnąć rozumem, że to ludzie ludziom zgotowali taki los. Cypa oddała swoje dziecko, zrobiła to z miłości, wiedziała, że tylko tak Laleczka może przeżyć. Dziewczynka rośnie, zaczyna rozumieć otaczający ją świat. Niemcy z zapalczywością i okrucieństwem mordują niewinnych Żydów. Strach i niepewność o jutro to codzienność. Nienawiść i zło, a obok bezinteresowna pomoc i dobro. Ludzka życzliwość w obliczu realnego zagrożenia życia. Dziewczynka przez długi czas nie zaznała spokoju, oddawana z rąk do rąk, trafia do fundacji wywożącej ocalałe Żydowskie dzieci do Palestyny. Po latach poznaje historię swojej prawdziwej rodziny.

Przejmująca historia, przepełniona bólem, cierpieniem, heroiczną miłością rodziców do dziecka. Autentyczna, ważna, potrzebna, niosąca przesłanie opowieść o odwadze, poświęceniu i lojalności. Bardzo, bardzo polecam, tę lekturę powinien przeczytać każdy.