Dyrektorka generalna recenzja

Dyrektorka generalna" to druga część dylogii od Katarzyny Haner. W książce poznajemy dalsze losy lubianej pary bohaterów Olivii oraz Harrego. Autorka nie pierwszy już raz funduje nam swoim czytelnikom pełen wachlarz emocji, którego nie jesteście w stanie przewidzieć. Kto czytał cokolwiek od tej autorki wie, że to jej znak rozpoznawczy.

Akcja książki rozgrywa się zaraz po wydarzeniach z pierwszej części. Konczac poprzednia cześć miałam niedosyt na szczęście Kasia nie kazała nam długo czekać. Olivia stara się leczyć rany po wyjeździe Harrego i całej traumie jaką przeszła. Ma oparcie w Igorze, który stara się aby dziewczyna zapomniała o wszystkich przykrościach. Dodatkowo zmiany w firmie, a dokładnie awans kobiety sprawiają, że Olivia zaczyna układać swoje życie od nowa. Harry natomiast zauważa jaki błąd popełnił, wyjeżdżając i porzucając kobietę, tęskni za nią. Stara się więc ją odzyskać, a na światło dzienne wychodzi wiele jego nowych sekretów. Czy bohaterowie po tych wszystkich zawirowaniach wyjdą na prostą? Czy jest dla nich szansa na szczęście? Tego dowiecie się po przeczytaniu książki...

Kasia Haner po raz kolejny podniosła poprzeczkę. Ciekawie poprowadzona fabula trzymajaca czytelnika do końca w niepewności. Historia perfekcyjnie przemyślana, lekki styl pisania autorki sprawia, że książkę się pochłania. Ja przeczytałam ją w dwa wieczory. Wiele zwrotów akcji i niespodziewanych wydarzeń daje czytelnikowi przestrzeń na rozważanie tego co sie dzieje, choć i tak czytając niczego nie możemy być pewni. Wykreowani bohaterowie zostali w ciekawy i niestqndarfowy sposób. Igor to dla mnie uosobienie prawdziwego przyjaciela. Daje odczuć, że nie robi tego wszystkiego dla Olivii po coś, dziala bezinteresownie i to podoba mi się najbardziej. Co do zakończenia, osobiście mi się podobało, ale sądzę, że nie każdy będzie usatysfakcjonowany. Ale tego to musicie się już sami przekonać. "Dyrektorka generalna" to idealna propozycja dla fanek romansów. Jeśli jeszcze nie znasz tej historii to już Ci zazdroszczę..