Król olch recenzja

Odkąd pierwszy raz zobaczyłam scenę z filmu „Pianista” w reżyserii R. Polańskiego, w której niemiecki oficer napotyka na głównego bohatera w ruinach opuszczonej kamienicy i ratuje mu życie, chciałam poznać biografię Wilma Hosenfelda, nazisty o szczerym sercu, którego wewnętrzne dobro miało odwagę zmierzyć się ze złem wojny. Dzięki książce autorstwa Magdaleny Ogórek pt. „Król Olch”, wydanej nakładem Wydawnictwa Zona Zero poznałam bliżej nie tylko losy wybawiciela Władysława Szpilmana, ale również ostatnie lata życia Ottona von Wächtera, gubernatora dystryktu Kraków i Galicja, który dokonał żywota we Włoszech. Te dwa niemieckie życiorysy są podobne i odmienne zarazem, bo choć obaj bohaterowie doświadczyli wojny na własnej skórze i stanęli po stronie oprawców, to ich stosunek do tego wydarzenia i rola, jaką odegrali w planach Hitlera były diametralnie różne.

Magdalena Ogórek pokonała tysiące kilometrów, przeprowadziła rozmowy z dziesiątkami osób, dotarła do rozmaitych źródeł historycznych i na tej bazie stworzyła opowieść o tym, jak różne bywały oblicza nazistów. Życiorysy obu bohaterów i ich wojenne losy to niecodzienna lekcja historii a zarazem próba ukazania, jak wiele zależy w życiu od tego, jakimi jesteśmy ludźmi i jakie decyzje podejmujemy. I choć o poczynaniach Wächtera przeczytamy w tej książce znacznie więcej niż o biografii Hosenfelda, to zdecydowanie warto sięgnąć po tę książkę i poznać motywacje obu mężczyzn, które zawiodły ich na wojenny front.

Bardzo podoba mi się to nowe dla mnie, nieznane dotąd pisarskie oblicze Magdaleny Ogórek. Autorka, znana ze swojej politycznej działalności, już po raz trzeci bierze na warsztat losy wybranych nazistów, przedstawiając ich godne potępienia lub pochwały czyny. Ocala od zapomnienia tych Niemców, którzy okazali wobec Polaków i Żydów serce i piętnuje haniebne czyny innych, związane z grabieżą polskich dóbr kultury. Czyni to za pomocą nieco osobistej narracji pierwszoosobowej, której treść uzupełniają liczne fotografie, dokumentujące prezentowane fakty.

Ciekawa to i godna polecenia pozycja, do której jeszcze nie raz powrócę.