Dwanaście prac Herkulesa recenzja

Co powiesz na połączenie kryminału i kultury antycznej? W wykonaniu Agathy Christie to połączenie idealne, naturalne i sprawia samą przyjemność. Książka ta jest spisem prac Herkulesa, a jej początek wyjaśnia, o co dokładnie chodzi i łączy ze sobą całość. Zaskoczeniem jest to, że nie jest to tylko luźny zbiór prac detektywa.

Na początku książki głównemu bohaterowi postawiony zostaje zarzut, że nie powinien nosić imienia mitycznego herosa. Doktor Butron jest miłośnikiem klasyki i krytykiem, który właśnie postawił ów zarzut. W czasie odwiedzin u Poirota doszedł do wniosku, że w niczym nie przypomina on Herkulesa. To właśnie było impulsem do odtworzenia dwunastu prac mitycznego herosa, jako ostatnich spraw, których podejmuje się główny bohater przed zakończeniem swojej kariery.

Podczas czytania możemy pobawić się w detektywów; zastanawiamy się kto, jak i dlaczego. Jak zawsze nie jest to łatwe do odgadnięcia. Książka trzyma poziom, ciężko tu doszukać się jakichkolwiek mankamentów. Jest taka, jaka powinna być powieść detektywistyczna.

Książka napisana jest przystępnym językiem, potrafi zainteresować, a miejscami jest także zabawna. Agatha Christie prowadzi nas przez różne miejsca, przedstawia rozmowy z wszystkimi ludźmi zamieszanymi w sprawy, podaje nam wszystkie dowody na tacy, jednak nie licznym uda się znaleźć sprawcę.

"Dwanaście prac Herkulesa" mogę polecić młodszym, jak i starszym czytelnikom, a w szczególności fanom dobrego, klasycznego kryminału.