Jeżyk z parku. Tuli Tuli opowiada, kto gdzie mieszka recenzja

Mówiąc o zaletach książki, na plan pierwszy wysuwa się niezwykłe połączenie picture booka z tekstem zawierającym potężną dawkę wiedzy. OK, obie (prawie czteroletnia i prawie czterdziestoletnia) wiedziałyśmy już, że jeżyki nie jedzą jabłek ani nie noszą ich na kolcach, ale... nie miałyśmy pojęcia, że jeże:

· potrafią pływać i skakać,

· nie piją mleka (głowę dam sobie uciąć, że w co najmniej kilku książkach czytałam o rytuale wystawianiu dla jeżyków spodeczka z mlekiem),

· po zjedzeniu chleba boli je brzuszek,

· żyły w czasie, gdy po świecie chodziły dinozaury,

· aż tak bardzo mogą potrzebować naszej pomocy.

Córka już projektuje w myślach domek dla jeżyka, który jesienią podrzucimy w jakimś zacisznym miejscu naszego parku. Powoli układa sobie w głowie, że to zwierzęta, które tak szybko się usamodzielniają i wiodą potem samotny żywot. Tak, dzieciństwo jeży trwa bardzo krótko, a w dodatku tata wcale nie bierze udziału w wychowaniu maluchów... Nawet te niewiarygodnie smutne fakty z życia jeży Zofia Stanecka potrafi przekazać i wyjaśnić w sposób możliwie prosty i pogodny.

Przepiękne ilustracje wspaniale ukazują cztery pory roku życia jeżynki Tyci. Dzięki nim możemy też zobaczyć park z zupełnie innej, bo "jeżej" perspektywy... Tyle tylko nie w odcieniach szarości (tak, jeże widzą czarno-biało), a w całej palecie barw wiosennego, letniego, jesiennego i zimowego parku.

I jeszcze jedno: 1 zł ze sprzedaży każdego egzemplarza wędruje na kontro Fundacji na Rzecz Ochrony Dzikich Zwierząt Primum. Organizacji ratującej życie m.in. jeżom, które nie zdążą przygotować się na zimę - dotyczy to zwłaszcza maluchów, które przyjdą na świat późnym latem oraz osobników, które zbyt wcześnie obudzą się z zimowego snu.