Upalne lato Kaliny recenzja

"Upalne lato Kaliny" Katarzyny Zyskowskiej-Ignaciak, to kontynuacja losów bohaterów, których mieliśmy okazję poznać w "Upalnym lecie Marianny". Autorka tym razem przenosi nas w powojenne realia, przedstawiając historię Kaliny, córki Marianny. Kalina to postać pełna sprzeczności – z jednej strony dojrzała matka i żona, z drugiej – wciąż poszukująca własnej tożsamości kobieta, której życie nie szczędziło trudnych doświadczeń.

Urlop w Zakopanem, gdzie Kalina spędza czas z mężem Jerzym i przyjaciółmi, staje się dla niej okazją do refleksji i próby odnalezienia siebie. To w górach, z dala od codziennych obowiązków, Kalina zaczyna dostrzegać swoje potrzeby i marzenia. Zauważa, że z mężem niewiele ją łączy, co jeszcze bardziej potęguje jej frustrację.

"Upalne lato Kaliny" jest odrębną historią, ale w pewnych momentach odwołują się do "Upalnego lata Marianny”. Powojenne losy Marianny, owiane tajemnicą, powoli odkrywają swoje karty, a my dowiadujemy się więcej o tym, jak wojna wpłynęła na życie Gabrysi, Aleksandra i innych postaci z Kamieńczyka. Te retrospekcje są jak most łączący dwa światy – przeszłość i teraźniejszość, dając czytelnikom pełniejszy obraz wydarzeń i to one są w powieści najbardziej intrygujące. To właśnie epizody z przeszłości Marianny, tytułowej bohaterki pierwszego tomu najbardziej przykuły moją uwagę. Bieżące wydarzenia, mimo nieco dramatycznego rysu, nie poruszają i są łatwe do przewidzenia. Razi powtarzalność sytuacji i dialogów, za czym w literaturze nie przepadam.

Moralnie niejednoznaczny dla mnie jest też wątek dotyczący małej Gabrysi, córki Kaliny. Dziewczynka jest pod opieką niani w Kamieńczyku, by Kalina mogła kontynuować studia w Warszawie i nawet w wakacje nie ma czasu dla swojego dziecka, bo wtedy wyjeżdża z mężem na urlop do Zakopanego. Ta decyzja, choć pragmatyczna, budzi w Kalinie wiele emocji. Rozłąka z dzieckiem, mimo że tymczasowa, staje się dla niej źródłem refleksji nad własnym macierzyństwem i relacją z córką. Historia się powtarza, znowu zostaje unieszczęśliwione dziecko, bo Kalina, która sama była wychowywana w nieco chaotycznych warunkach, nie jest w stanie zapewnić Gabrysi stabilność i miłość, jakiej jej samej często brakowało, a nawet najlepsza niania, troskliwa i doświadczona, nie zastąpi matki.

"Upalne lato Kaliny" to nie tylko opowieść o poszukiwaniu siebie, ale także o miłości, przyjaźni i wybaczaniu. Książka nie unika trudnych tematów – wojna, jej konsekwencje, skomplikowane relacje rodzinne – to wszystko tworzy tło dla opowieści, która jest momentami smutna i poruszająca.

Polecam tę powieść czytelnikom, którzy lubią wielowątkowe sagi rodzinne, z dużą dozą życiowych mądrości.