Kuzynka Marie. recenzja

To nieprawda, że w życiu istnieje jakaś druga szansa. To czysty truizm. Tak naprawdę większość naszych wyrobów jest nie do powtórzenia i nie mamy możliwości powrotu do punktu wyjścia.

Marie Boratyńska niespodziewanie otrzymuje zaproszenie od swojej kuzynki Emilii do posiadłości rodzinnej w Korbielowie. W wyniku rodzinnych animozji, wydziedziczenia ojca Marie, kobiety nigdy nie miały okazji do tego, aby się spotkać. Czy ten wyjazd będzie okazją do wyjaśnienia sobie nieporozumień, dawno skrywanych rodzinnych sekretów. Czy za zaproszeniem Emilii stoi tylko i wyłącznie chęć wypełnienia ostatniej woli ojca, czy może kobieta ma szczerą chęć poznania kuzynki?

Było to moje pierwsze spotkanie z autorką i wydawnictwem Novae Res. Przyznam, że sporo osób zarzuca wydawnictwu niedbałą korektę, jednak w tym przypadku wielu błędów nie było. Doszukałam się zaledwie dwóch literówek. Co do stylu pisania autorki, ten jest poprawny, nie kwiecisty i poetycki, ale z przyjemnością się to czyta. Cała historia jest niezwykle ciekawa.

Dwie kobiety w podobnym wieku, których życie potoczyło się zupełnie inaczej, każda z nich na swej drodze zmagała się z innymi przeszkodami. Marie wychowywała się w rodzinie, na którą rzucony był cień skandalu. Sama z tego powodu doznawała wielu nieprzyjemności. Od dziecka żyła skromnie, bez służby, niań i guwernantek. Z kolei Emilia to córka dziedzica, materialnie nigdy niczego jej nie brakowało, mimo to dystans i chłód ze strony najbliższych pozbawił ją tego co najważniejsze, ciepła rodzinnego domu.

Osobiście dużo bardziej zainteresowała mnie postać Emilii, kobiety zmagającej się z wielką tragedią, zamkniętej w sobie, rozpaczliwie poszukującej kogoś bliskiego. Widać, że pragnie ona naprawić w jakiś sposób błędy swoich rodziców i dziadków. Jest to też drugi problem nad którym warto pochylić się przy tej lekturze. Pokazuje ona, jak duży wpływ mają nasze decyzje na życie następnych pokoleń.

Całe tło historyczne zarysowane jest bardzo dobrze, choć jest to zima 1914 roku, więc Wielka Wojna dopiero się zbliża. Przyznam, że trochę nie rozumiem tej decyzji o podzieleniu powieści na dwa tomy, gdyż podejrzewam, że spokojnie mogłaby wyjść z tego jedna książka. Zakładam, że dopiero w tomie drugim akcja nieco przyspieszy, gdyż część pierwsza stanowi coś w rodzaju wstępu, zawiązania akcji, której rozwiązanie mam nadzieję znaleźć w tomie drugim.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl