Droga recenzja

„Noce ciemniejsze od ciemności, każdy nowy dzień bardziej szary od poprzedniego” – tymi słowami Cormac McCarthy wita czytelnika „Drogi”, wprowadzając go do świata po zagładzie – świata, w którym nie ma słońca, zwierząt czy roślinności. Świata, w którym cywilizacja upadła zmuszając tych co przetrwali do zatracenia się w swym najbardziej pierwotnym instynkcie – chęci przetrwania.

Autor nie wyjaśnia w jaki sposób świat uległ zniszczeniu, czy walka między narodami doprowadziła do apokalipsy, czy to natura zemściła się na człowieku. Wiemy tylko, że naszą planetę sponiewierają nieustające pożary, niebo przysłaniają gęste, powstałe z popiołu, chmury, a powietrze jest nienaturalnie chłodne. W takim świecie przyszło walczyć o przetrwanie dwóm głównym bezimiennym bohaterom – Ojcu i Synowi. W tej historii imiona nie są ważne, najważniejsze jest uczucie, jakim darzą się Ci dwoje – bezgraniczna i bezinteresowna miłość.

Czytelnik wraz z bohaterami wyrusza w tytułową drogę w poszukiwaniu lepszego życia. Kierują się na południe mijając martwe miasta, opuszczone gospodarstwa i wyniszczone lasy. Wędrówka w ciągłym mroku bywa jednak niebezpieczna. Z każdej strony mogą bowiem zaatakować istoty bezlitosne, bestie pozbawione sumienia – kanibale. Jedynym oderwaniem od szarej rzeczywistości są sny mężczyzny, dzięki którym poznajemy jego przeszłość.

Krótko po apokalipsie, Mężczyzna wraz z Żoną i Synem ukrywali się w swym domu przed łupieżcami i kanibalami. Po kilku latach kobieta nie mogąc znieść okrucieństwa świata, w którym przyszło jej żyć, wyruszyła na samobójczą wyprawę pozostawiając dwójkę bohaterów samych. Gdy przeżycie kolejnej zimy okazało się niemożliwe, Mężczyzna wraz z Synem wyruszają w kierunku morza, kuszeni obietnicą lepszego życia, w świecie nie objętym zagładą. Droga ta jest nieustającą walką o przetrwanie, poszukiwaniem pożywienia i schronienia. Podczas wędrówki, zdającej się wieść do nikąd, spotykają kanibali, wygaszone ogniska ze stertą kości oraz miejsca, w którym ludzie więzieni są niczym bydło przeznaczone na rzeź. I jest to czas najgorszy dla Ojca. Chcąc ustrzec swe dziecko od okrucieństwa nie może okazywać słabości. Przerażony i bezsilny płacze nocami, z dala od obozowiska. Jednak nie poddaje się. Dziecko jest wszystkim co ma i wie, że Chłopiec bez niego sobie nie poradzi. To dla niego szuka lepszego życia, wędruje przez pustkowie niosąc, jak sam mówi, ciepły płomień w poszukiwaniu dobrych ludzi. Czasem udaje im się spotkać dobrego człowieka, jednak nieufność Ojca spowodowana lękiem nie pozwala się z nim spoufalać. Gdy udaje im się dotrzeć do krańca swej drogi wiedzą, że nic nie jest już takie, jakie powinno być, a opowieści o bezpiecznym schronieniu na południu są kłamstwem.

„Droga” to opowieść o ojcowskiej i dziecięcej miłości. Jest to smutna historia o poświęceniu, nadziei i determinacji w obliczu zagłady świata. Jest to także ostrzeżenie dla nas przed tym, co może się kiedyś wydarzyć – jutro, czy za tysiąc lat. Powieść McCarthy’ego obnaża człowieka za wszystkiego, co posiada – pozostają tylko pierwotne instynkty i uczucia, którymi kierują się bohaterowie. Jednak książka ta niesie ze sobą także nadzieję, gdyż każda droga kiedyś się kończy. By dowiedzieć się jak, musimy dotrwać do samego jej końca.