Droga do Wyraju recenzja

Książka na początku miała być czymś szybkim na droge, żeby słuchać w audiobooku, koniec końców skończyłam, czytając ją, ale pokolei. Książka opowiada o wąpierzu-Eleganie, demonie który, pewnego dnia zostaje wezwany do dobrodziejki. Ta prosi go o pomoc w kilku sprawach, jedną z nich jest odprowadzenie Smęta, śmierdzącego demona do Czarnoboga. Jeżeli mu się nie uda stwór zwariuje i zacznie siać zamęt. Wąpierz wyrusza więc w podróż. W drodze poznaje kilka osób w tym szamankę Dorady z którą próbują rozwikłać tajemnicę porywanych dzieci. Poznaje również rudego Mirosława do którego, Wąpiarz nie pała sympatią. Elegan jednak nie zdaje sobie sprawy, jak duże nie bezpieczeństwo czycha na Doradę.

To jak już mniej więcej wiemy o czym jest książka to, wróćmy do tematu szybkiej lektury. Książka jest krótka, ale mi się ciągnęła niemiłosiernie. Nie mówie że jest nudna, bo wciągnęła mnie zarówno podróż bohaterów jak i ich relacje, ale sposób napisania książki mnie zawiódł. Na początku mamy podane kilka problemów z jakimi przyjdzie się zmierzyć Eleganowi i ja osobiście oczekiwałam, że na tym będzie opierała się główna fabuła, jednak odczułam pewien niesmak kiedy bohaterowie dostawali kolejne zagadki do rozwiązania, a pod koniec książki część problemów zakończyła się na kilku kartkach jak by nie były wielkim problemem, a poboczny wątek jakim było, życie Elegana okazał się najważniejszy. Tak więc czuje pewnien niesmak czy też niedostyt po zakończeniu książki. Książka powinna opowiadać o pewnym problemie, który pojawia się we wstępie książki, i przez całą historię czytalnik poszukuje rozwiązania sprawy, bądź problemu z początku książki, owszem poboczne problemy również mają prawo występować i możemy z nich wiele się dowiedzieć o postaciach, ale nie może być tak, że pod koniec powieści główny problem zostaje rozwiązany w dwóch stronach a poboczny rozpisany na pół rozdziału jak by był najważniejszy. Ja osobiście w tej sytuacji poczułam się lekko oszukana bo czekałam na epickie rozwiązanie danego problemu, a okazało się że to wogóle nie było aż tak ważne.