Droga 88 recenzja

 

     „Przede wszystkim nie żyć przeszłością”. 

Historia zaczyna się dość dramatycznie. Poznajemy Romana, czterdziestolatka z dobrze ugruntowaną pozycją zawodową. Facet jest samotnym ojcem czternastoletniego Daniela. Roman jest człowiekiem bardzo spokojnym, poukładanym, ma bardzo dobre relacje z synem. Niestety jest bardzo samotny, po bolesnych i gorzkich przeżyciach z byłą żoną, boi się zaufać. Pewnego razu jadąc z pracy, zaczyna odczuwać dziwne, niepokojące duszności, robi mu się słabo. Zjeżdża na pobocze i świat rozmywa mu się przed oczami. Jedynie, co pamięta to duże, zielone oczy… 

Sabina to kobieta, matka dwojga nastolatków, od szesnastu lat żona Pawła, pracująca pielęgniarka. Nie jest szczęśliwą, ani tym bardziej spełnioną kobietą. Jej mąż to egoista, taki „pan i władca”, wszystko ma być zrobione pod jego dyktando i za jego przyzwoleniem. Sabina dla świętego spokoju i dobra dzieci godzi się, wbrew własnej woli i spełnia żądania domowego tyrana. Jednak jak długo można znosić upokarzania, ciągłe niezadowolenie, awantury o nic? Nie ma między nimi bliskości, szczerych rozmów, bycia razem. Paweł ma w sobie głęboko zakorzenione doktryny kościelne, został tak wychowany. Żyje według nich i narzuca innym własne przekonania. Podwójna, ukryta za cieniutkim welonem, koślawa moralność. 

Akcja powieści toczy się swoim rytmem i wywołuje ogromne, często bardzo sprzeczne emocje. Fabuła dobrze rozbudowana i bardzo wciągająca. Pan Janusz nie oszczędza swoich czytelników, nie raz pojechał po całości, nie dając wytchnienia swoim bohaterom. A ci są bardzo dobrze wykreowani, prawdziwi, na wskroś realni, tacy swojscy. Narracja prowadzona jest z perspektywy kilku osób, dzięki czemu mamy możliwość zajrzenia w ich myśli, serca i uczucia – bardzo lubię taką formę narracji. Moje serce zdecydowanie skradł Roman, jego dobroć, łagodność, wyrozumiałość i stanowczość. Czy w dzisiejszych czasach spotyka się jeszcze takich facetów? Znajdziemy tu także wątki erotyczne, tak ważne w każdym związku. 

Autor porusza bardzo trudne tematy, robi to z dużym wyczuciem i ogromną empatią. Wchodzi głęboko w relacje międzyludzkie, zawiłe zależności między małżonkami, którzy są ze sobą, bo rozwód jest „niedopuszczalny” i „co by ludzie powiedzieli”. Nic tu nie jest łatwe, mocno pokomplikowane życie. Samotność, brak bliskości w związku, odrzucenie.  Toksyczne relacje, zdrada, łamanie wszelkich zasad, obłuda, zakłamanie, dwulicowość. Duży nacisk autor daje i zarazem ukazuje jak ważna jest rozmowa. Zwykła rozmowa! Nie krzyczeć, nie wymagać, nie narzucać. Usiąść w przyjaznych warunkach i szczerze, do bólu wyjaśnić sobie na wzajem wszystko to, co leży nam na sercu. Nie jest to łatwe, ale bardzo potrzebne, budujące i dające nadzieję na rozwiązanie każdego problemu. Mądrość i rozwaga w stosunku do nastoletnich dzieci, wzajemny szacunek i zrozumienie. Pomoc psychoterapeutyczna. Pięknie to wyszło. Polecam :) 

http://tatiaszaaleksiej.pl/?p=1949