Don’t Hate Me recenzja

Wiecie co miałam ochotę zrobić po przeczytaniu ostatniego rozdziału "Don't hate me" ? Chciałam wyjść na dwór i zacząć krzyczeć. Z bezsilności, którą współodczuwałam z bohaterami, z natłoku emocji, a również z powodu tego, że znowu muszę czekać na kolejny tom.
Aaaaaaaa!!!
To wszystko sprawka zachwycającego pióra Leny Kiefer. Dla mnie autorka jest mistrzynią budowania napięcia. Za kolorowymi zawijasami okładek serii #Don't schowany jest inny świat. I choć przedstawiony jest bardzo realistycznie, dla mnie jest magią w czystej postaci, pochłonął mnie bez reszty. Po wejściu w świat Kenzie i Layalla nic innego się dla mnie nie liczyło.

Tym razem autorka zabrała nas na grecką wyspę Korfu, gdzie nasi bohaterowie zostali ściągnięci przez matkę Layalla do pomocy przy projekcie. Czy po burzliwym związku i rozdzierającym serce rozstaniu będą potrafili nawiązać nic porozumienia i ponownie sobie zaufać?

"Co można zrobić, jeżeli człowiek nie potrafi myśleć o nikim innym niż o tym, kogo chce zapomnieć? Jak można sobie poradzić z tym, że te uczucia są tak prawdziwe, że każdy inny wybór wydaje się co najwyżej drugim wyborem?"
Jak zagłębię się w pytania zadawane przez Kenzie, przechodzą mnie ciarki. Ile jesteśmy w stanie wybaczyć i co możemy poświęcić w imię miłości? Czy możemy bez niej żyć?

Nie tylko relacja głównych bohaterów pełna cierpienia i namiętności mnie fascynowała. Na uwagę zasługuje też wątek zakazanej miłości pomiędzy kuzynostwem Finleyem i Ediną oraz cała otoczka związana z życiem na świeczniku i z zasadami panujacymi w rodzinie Hendersonów, gdzie władza i pieniądze są na pierwszy miejscu.

Myślę, że autorka jeszcze nie raz nas zaskoczy, tak jak zrobiła to przy motywie sensacyjnym w tej części i finalnie ludzką twarz pokażą ci bohaterowie, po których zupełnie się tego nie spodziewamy.
Takie są moje przeczucia co do trzeciej części, a póki co zapraszam Was do świata tajemnic i namiętności Kenzie i Layalla. I uwierzcie, jest on tak niesamowity i wciągający, że nie będziecie chcieli się z nim pożegnać.
Utarło się, że książki z gatunku New adult są dedykowane osobom młodym. Nic bardziej mylnego. Nie raz się przekonałam, że kryją w sobie wiele warstw i tę fascynującą głębię emocji, którą cenię i szukam w książkach. Pozwalają też na nowo przeżywać młodość 😊 Polecam absolutnie każdemu.
- Młoda duchem prawie czterdziestolatka 😉