Dom w chmurach recenzja

Wyobraź sobie, że świat, który znasz – pełen kształtów, barw i migoczącego światła – w jednej chwili zamienia się w pustą, czarną przestrzeń. Czy można w tej pustce znaleźć sens? Tomasz Wandzel, w swojej nagrodzonej książce "Dom w chmurach", udowadnia, że życie potrafi malować obrazy nawet tam, gdzie pozornie nie ma już niczego.

To nie jest książka, która gładko sunie po powierzchni. Już od pierwszych stron miałam wrażenie, że autor prowadzi mnie za rękę, by pokazać coś, co zazwyczaj ukrywa się w cieniu – codzienność osoby, której świat nagle gaśnie. Janusz Ferenc, fotograf z pasji i zawodu, traci wzrok, a wraz z nim – wydawałoby się – całe swoje życie. Jednak ta książka nie jest lamentem nad stratą. To hymn na cześć ludzkiej wytrwałości, opowieść o tym, jak z gruzów można zbudować coś zupełnie nowego, pięknego i... pełnego światła.

Najbardziej poruszyło mnie to, jak Wandzel maluje słowami. Choć bohater nie widzi, to każda scena pulsuje zmysłami. To nie jest zwykła opowieść – to uczta dla wyobraźni, która sprawia, że zaczynasz dostrzegać świat inaczej, uważniej.

W tle tej historii słychać echa samego autora. Wątki autobiograficzne dodają książce niezwykłej autentyczności. Widać, że Wandzel nie pisze z dystansu – to nie teoretyczna rozprawa o życiu z niepełnosprawnością, ale zapis doświadczeń, które przesączyły się przez skórę i serce. To czyni tę powieść wyjątkową – jest szczera do bólu, ale też pełna nadziei.

Nie ma tu zbędnego patosu ani tanich wzruszeń. Jest za to cicha, niespieszna lekcja, która pozostaje z tobą na długo po zamknięciu książki. Uświadamia, że czasem życie, choć pozbawione światła, potrafi pokazać nam to, czego wcześniej nie widzieliśmy – bliskość, miłość, sens.

"Dom w chmurach" to książka, która zmienia perspektywę. Dla mnie była jak wyostrzenie wzroku – paradoksalnie w historii o ciemności. Wandzel przypomina, że prawdziwy dom budujemy nie z tego, co widzialne, ale z tego, co trwałe i niewidzialne dla oczu. Polecam wszystkim, którzy mają odwagę spojrzeć na życie z zupełnie innej strony – a raczej poczuć je głębiej.