Na progu zła recenzja

Co byście zrobili gdyby dom, w którym mieszkacie nagle przestał być Waszym domem? Nie wiedzielibyście dlaczego tak się stało i co macie dalej ze sobą zrobić?
To właśnie spotkało główną bohaterkę książki " Na progu zła" . Fiona wraca do swojego domu i widzi, że ktoś się właśnie do niego wprowadza... Nowi lokatorzy mają wszystkie potrzebne potwierdzenia i papiery i twierdzą, że były właściciel, który jest równocześnie mężem Fiony - sprzedał im dom. Zrozpaczona kobieta nie wie co teraz ma zrobić bowiem nie może skontaktować się z mężczyzną.
Pomimo tego, że mniej więcej wiemy o czym ta książka jest i jak się zakończy, cała historia jest bardziej zagmatwana. Równocześnie poznajemy wydarzenia z przeszłości opowiadane z perspektywy widzenia obojga bohaterów oraz to co się dzieje na bieżąco w teraźniejszości, już po stracie domu. I powiem Wam szczerze - oj jest to obszerna lektura :) prawie 500 stron, które dla jednych będą męczarnią a drudzy pochłoną ją z przyjemnością. Ja zaliczam się do tych drugich, bowiem mnie książka się podobała i czytało mi się ją szybko i lekko. Podoba mi się styl pisania autorki. Portrety psychologiczne bohaterów są bardzo dobrze przedstawione, przez większość książki poznajemy ich myśli, które miały wpływ na podejmowane przez nich decyzje. Niestety nie były one zawsze dobre i ciągnęły za sobą masę konsekwencji. Od samego początku nie polubiłam głównego bohatera Brama bo nie był on niestety za dobrym mężem, do tego był dość lekkomyślny i nieodpowiedzialny. Za jego żoną Fioną też nie przepadałam, bo miałam wrażenie, że to kobieta dla której najważniejszy jest dom i świata poza nim nie widziała. Jednakże ich historia bardzo mnie zaintrygowała i byłam ciekawa co doprowadziło do tak drastycznego posunięcia męża i sprzedania potajemnie owego ukochanego przez żonę domu. Mnóstwo tajemnic i sekretów, które nie powinny były wyjść na światło dzienne, powolutku zostają odkrywane i Bram niestety popada w coraz większe problemy. Co do zakończenia to poczułam lekki niedosyt i czegoś mi w nim zabrakło.
Nie znajdziecie tu akcji czy mrożących krew w żyłach momentów. Thrillery psychologiczne mają to do siebie, że pokazują raczej dramaty określonej jednostki, ale główny nacisk jest położony na te wewnętrzne rozterki. I myślę, że w tej książce takowych znajdziecie całe mnóstwo.