Mroczny szept recenzja

Gena Showalter to autorka powieści znajdujących się na liście bestsellerów "New York Times" i "USA Today". Jej ulubione gatunki literackie to paranormal, współczesny romans, a także opowiadania kierowane do młodych ludzi. Pisała dla takich magazynów, jak "Cosmopolitan" i "Seventeen", pracowała też dla MTV oraz wielu regionalnych i ogólnokrajowych programów informacyjnych.

Sabin czuje się strasznie samotny. Co prawda ma wspaniałych przyjaciół, jednak nie może związać się z żadną kobietą, gdyż jest opętany przez demona Zwątpienia. Wszystkie jego wybranki ulegały podszeptom demona i albo od niego odchodziły, albo popełniały samobójstwo, tracąc całą wiarę w siebie. Wojownik wyrzekł się miłości i postanowił, że nie zagrozi w ten sposób życiu żadnej osoby. Jednak to się zmienia, gdy poznaje Gwen. Jest ona potężną harpią, która potrafi sobie poradzić z jego demonem. Oboje pomagają sobie kontrolować swą mroczną naturę. Próbują odnaleźć prawdziwą miłość, aczkolwiek na ich drodze staje wojna i wiele innych przeciwności losu.

Postacie wydały mi się bezbarwne, jakby ich wszystkie ruchy były zaplanowane przez jedną osobę. Ich poczynania były przewidywalne, a sami bohaterowie nie zjednali sobie mojej sympatii. Ludzie opętani przez demony byli tutaj dobrzy, a harpia oczywiście także stanęła po ich stronie. Wszystko jest przejrzyste, postacie są podzielone całkowicie widocznie na te czarne i białe. Nie ma co do nich żadnych zaskoczeń i wiadome jest jak postąpią. Aczkolwiek nie poznajemy ich za dobrze. Ich charakterów. Trochę dowiadujemy się o Gwen i Sabinie, jednak to nadal nie było na tyle, by zbliżyć się lub utożsamić z nimi. Dodatkowo nie zachodziły w nich żadne zmiany, co dodawało tej pozycji wiele monotonii.

Powieść ta jest mocno uboga w ciekawe wydarzenia czy wartką akcję. Przez ponad połowę książki kompletnie nic się nie dzieje, a my trwamy w rutynowych dniach Władców. Gdy już coś zaczyna się dziać, to jest to przewidywalne i całkowicie banalne, a ja nie mogłam odpędzić wrażenia, że jest to zrobione bez jakichkolwiek przemyśleń, a pod wpływem impulsu. Książka ta jest strasznie nudna, nie ma w niej zwrotów akcji, czy zaskakujących wydarzeń. Tutaj także spotykamy się z monotonią, czytamy o tym samym i niezmiennym świecie, w którym żyją Łowcy i Władcy. Dopiero pod koniec lektury zaczyna się coś dziać, jednak nadal jest to za mało, bym mogła zmienić zdanie o całej fabule.

Język, którym posługiwała się autorka także do mnie nie trafił. Używała wielu wulgaryzmów oraz posługiwała się najprostszymi frazami, jakby w ogóle się nie starała. Pisała prostym i zrozumiałym językiem, jednakże pisała w ten sposób, jakby mówiła o czymś błahym z koleżanką. Bardzo mnie to drażniło i niestety jest to kolejny minus tej pozycji. Pani Showalter nie potrafi zaciekawić czytelnika, ani tym bardziej zaangażować go swą opowieść emocjonalnie, przez co czytało mi się jej twórczość całkowicie obojętnie i dość mocno się z tym męczyłam.

„Mroczny szept” ani trochę mi się nie spodobał. Tak naprawdę książka ta dopiero na samym końcu odrobinę się rozwinęła, bohaterowie stali się odrobinę bardziej ludzcy, a akcja ruszyła prawie niedostrzegalnie z miejsca. A język autorki denerwował mnie już najbardziej i nie mogłam go wytrzymać. Poza tym w ogóle nie zauważyłam przy tej lekturze realizmu, wydała mi się ona całkowicie sztuczna. Na dodatek był w niej też trochę scen erotycznych, które pojawiały się, jak dla mnie, w nieodpowiednich momentach. Tej książki zdecydowanie nie polecam i uważam, że nie powinno się na nią tracić czasu.

Moja ocena 1,5/10