W cieniu włoskiego orzecha recenzja

Po bardzo pracowitych wakacjach w Jemierzycach i odkryciu sprawcy (a właściwie sprawczyni) dwóch zbrodni we wsi emerytowany Komisarz Ireneusz Waróg ma nadzieję na spokojne życie. Romans z jedną z mieszkanek wsi się rozwija i w konsekwencji Ireneusz przeprowadza się pod Zbąszyń. Czy Irenka i Komisarz odnajdą szczęście w swoich ramionach? Czy będą żyć w zgodzie i spokoju? Czy Ireneusz odnajdzie się w małej społeczności? I dlaczego komuś tak bardzo przeszkadza pobyt Ireneusza we wsi Jemierzyce? Zarówno romans jak i sprawa kryminalna będzie tym razem gorąca a ogień swoimi językami będzie sięgał daleko.... A akcja na koniec pędzi, że aż brakuje tchu... Ciekawi jesteście co się stanie „W cieniu włoskiego orzecha”? Zachęcam do poznania niesamowitej historii :)

Ireneusz Waróg znów mierzy się ze złymi zrządzeniami losu (albo z celowymi działaniami złych ludzi?), które spotykają jego i jego wybrankę, najpierw ona a później on ocierają się o śmierć. A ta policja... taka nieudolna, że emerytowany komisarz sam podejmuje swoj prywatne śledztwo. Chodzi o bezpieczeństwo a nawet i życie, jego i jego wybranki. Sprawy rodzinne z byłą żoną i dziećmi komplikują się coraz bardziej...

Powieść kryminalna przeplatana wątkami obyczajowymi. Słowa klucze, które wychwyciłam w powieści to: życzliwość, wzajemność, szacunek. W tych zwykłych codziennych rytuałach w związku tak bardzo ważne, a często zapominane. Ireneusz i Irenka odczarowują też dla mnie rozwód/rozstanie, który okazuje się być szansą na nowe, lepsze życie a nie końcem życia. Niekoniecznie pierwsza miłość jest prawdziwą miłością do grobowej deski... I nawet gdy się różnili i kłócili to byli sobie życzliwi. Bardzo przyjemnie było mi z nimi przebywać.

Na tapet Pan Stefan Górawski wziął jedną z najgorszych emocji: zawiść. Najbardziej niebezpieczna, która może doprowadzić do tragicznych wydarzeń i obłędu a nawet fanatycznej chęci pozbawienia kogoś życia. Przerażające, co człowiek w zawiści jest w stanie zrobić i jak funkcjonuje jego umysł.

Jestem oczarowana zbudowaną przez Pana Stefana Górawskiego historią. Dialogi mistrzostwo! Prawdziwy język z przekleństwami, co lubię. Uwielbiam kazuski i kazusiki, których rozwiązywanie razem z Irkiem przyniosło mi wiele satysfakcji a momentami nawet zabawy... w prywatną detektywkę.

Serdecznie polecam tę powieść, jak i oczywiście cały tryptyk. Możecie czytać również w innej kolejności niż wydania lub zupełnie oddzielnie, Autor bardzo umiejętnie wyjaśnia sytuacje z poprzednich tomów.

P.S.

Część książki „W cieniu włoskiego orzecha” wysłuchałam w formie audiobook'a na @Storytel.pl. czyta wspaniały Jarosław Dubaniewicz. Polecam.