Dobra córka recenzja

 "Świat wokół niej stał się czarno-biały, jak zdjęcie z farmy starego kawalera. Kropelki czarnej krwi na białej maskownicy klimatyzatora. Czarne cętki na szybie. Na ciemnoszarym niebie mrugała blado tylko jedna samotna gwiazda".

Charlie Quinn znalazła się w złym miejscu o złym czasie. Kobieta staje się świadkiem strzelaniny w szkole. Giną dwie osoby z którymi ciężko powiązać sprawczynię. Opinia publiczna wydała już werdykt co do winy nastoletniej dziewczyny, która pociągnęła za spust.
Dlaczego dziewczyna tuż przed strzelaniną postanowiła zmienić image?
Dlaczego wtargnęła do szkoły do której nie uczęszczała?

DOBREJ CÓRKI nie można przeczytać oglądnie. Trzeba się na niej skupić, przemyśleć wszystkie szczegóły, a być może wtedy, może właśnie wtedy odgadniemy zagadkę strzelaniny w szkole.
Charlie Quinn była zawsze dobrą córką, bierze na siebie sprawę, wiedząc, że zbrodnia z broni palnej przypomni jej własny koszmar z dzieciństwa. Sytuacja rodzinna zmusza ją do skontaktowania się ze swoją dawno niewidzianą siostrą Samanthą. Razem stawiają czoło wszystkim tajemnicom.

Ciężko mi się czytało tę książkę, pomimo iż historia zapowiadała się naprawdę ciekawie.
Irytował mnie tryb domyślny pisarki. Skupiała się na szczegółach, nieraz nieistotnych, co doprowadzało mnie do tego, że traciłam orientację.
Rozwiązanie zagadki strzelaniny zaskakujące, pomimo iż w swojej głowie wertowałam prawdę na kilka sposobów. Te ciągłe pytania pozostające nieznośnie bez odpowiedzi...
Slaughter stworzyła bohaterki o mentalności dzieci. Kobiety, które wraz z upływającymi latami, nie stawiły czoło przeszłości. Kobiety, które pomimo swojej obietnicy, że pójdą na przód i nie będą oglądać się za siebie, to nie nauczyły się żyć ze skutkami tragedii.
Muszę zaznaczyć też fakt, że Slaughter porusza bardzo ważny wątek w swojej książce.
Jak żyć z poczuciem winy?
Jak żyć z uczuciem, że ktoś odebrał ci cząstkę siebie?
Czy można przeć na przód, kiedy odebrano ci godność?

"Nie wiesz jak to jest być w ciąży, meblować pokój dla dziecka, planować urlop macierzyński, przypominać ciężarówkę, a tydzień później iść do sklepu i wszyscy, którzy się do ciebie uśmiechali, nie są w stanie patrzeć ci w oczy".


PS: Czy zdaniem pisarki tylko głupcy wierzą w Boga?