Diabeł kontra paragraf recenzja

Diabeł kontra paragraf - Aldona Skrzypoń-Powroźnik
Dagmara to młoda, uzdolniona absolwentka prawa. Dzięki swoim wynikom kończy prawo z
wyróżnieniem i dostaje propozycję aplikacji w jednej z najlepszych kancelarii w Warszawie. Mimo,
że jej ojcem jest jeden z Warszawskich prokuratorów to Daga na to gdzie teraz jest zapracowała
sama. Mogła liczyć na jego wsparcie, ale nigdy nie chciała iść na skróty. Chce zostać najlepszym
adwokatem, ale bez pomocy i znajomości ojca.
Marcel to przystojny, tajemniczy i pełen sprzeczności motocyklista. Pięć lat spędził w więzieniu.
Dopiero niedawno wyszedł na wolność. Teraz próbuje udowodnić, że poniósł karę za zbrodnię,
której nie popełnił.
Dwa zupełnie różne światy. Ona stoi po stronie prawa, a on jest z nim na bakier. Czy relacja między
tą dwójką ma jakiekolwiek szanse?
Daga wraz z przyjaciółką Izą chcą uczcić zdanie ostatnich egzaminów i wybierają się do klubu.
Dziewczyna nie jest świadoma tego jak ten wieczór wpłynie na jaj dotychczasowe życie. Poznaje
tam Marcela, przystojnego bruneta o zielonych oczach. Chłopak już od pierwszego spojrzenia
wzbudza jej ciekawość. Pojawiają się uczucia jakich nigdy nie czuła względem żadnego faceta.
Następnego dnia Marcel szantażem zmusza Dagmarę, żeby mu pomogła. Twierdzi, że odsiedział w
więzieniu 5 lat za coś czego nie zrobił.
Dziewczyna chce rozwikłać sprawę, w którą jak się okazuje zamieszany jest jej ojciec. Czy okaże
się, że posłał do więzienia niewinnego człowieka? Jeśli tak to co nim motywowało? Tego za
wszelką cenę będzie starała się dowiedzieć. Zwłaszcza po tym jak między nią, a Marcelem zaczną
pojawiać się uczucia. Pierwsze niesamowite przyciąganie i chemia, a później do głosu dojdzie
serce. Tylko czy te uczucia ze strony chłopaka są szczere? Czy może próbuje wykorzystać niczego
nieświadomą, młodą prawniczkę do swoich celów? Co odkryje Dagmara? Czy skrywane tajemnice
przekreślą szansę na ich związek?
Diabeł kontra paragraf to jedna z krótszych pozycji. Taka książka na jeden wieczór. Czyta się ją
szybko i przyjemnie.
W książce zostały poruszone ważne tematy, z którymi mierzą się ludzie. Jednym z nich jest
przemoc domowa. Pokazane zostało, że osoby z tak zwanych wyższych sfer również mierzą się z
tym problemem, że strach oraz panująca wśród ludzi znieczulica potrafią popchnąć człowieka do
ostateczności. Kolejną dość ważną kwestią jest manipulowanie prawdą przez prokuratorów i
adwokatów, tylko dlatego, że tak jest im wygodniej. Nikt nie patrzy na to, że przez postępowanie,
które jest dla niego korzystne może zniszczyć życie niewinnych osób.
Historia Dagmary i Marcela wciąga już od pierwszych stron. Bohaterowie są wykreowani w
przyjemnym stylu. Każde z nich jest inne. Nie są irytujący jak to się czasami zdarza. Relacja
między nimi rozwija się dość szybko, ale jest to dość naturalne. Cała fabuła jest spójna przez co
czyta się jeszcze szybciej.
Zakończenie jakiego się nie spodziewałam i z niecierpliwością czekam na kontynuację.