B.L.O.G. recenzja

W ramach programu poznawania nowych polskich autorów kryminałów i thrillerów sięgnąłem po książkę autorstwa Jana Andrzeja Kaczmarczyka i przeżyłem spore rozczarowanie, które poniżej uzasadnię.

Rzecz jest szpiegowska i dzieje się w latach 80. w Niemczech, przedstawia pan Kaczmarczyk w sensacyjnej formie pracę wywiadu NRD, upadek muru berlińskiego i początki kariery Putina. Niestety, książka roi się od błędów faktograficznych i fabularnych. Bzdura pierwsza z brzegu: oficerowie wywiadu amerykańskiego zachowują się jak dzieci, zaś ci z NRD-owskiego to prawdziwe giganty.

Ale największy śmiech budziło we mnie demonizowanie w książce roli Putina, który już w czasie służby w NRD w latach 80. jest kreowany przez Kaczmarczyka na superszpiega i gwiazdę KGB tamtejszą. I tak generał NRD-owskiego wywiadu mówi do Putina: „Jestem pewien, że zajdziesz wysoko”. A myśli: „Czasem aż się boję przewidywać jak wysoko”. A prawda jest taka, że Putin był niepozornym, nierzucającym się w oczy, przekładającym papiery funkcjonariuszem sowieckiego wywiadu w Dreźnie; potem opuścił szeregi KGB, nie dochrapawszy się nawet stopnia pułkownika. Wtedy nikt nie widział w nim przyszłego prezydenta Rosji.

Pan Kaczmarczyk popełnia typowy błąd prezentyzmu słabych historyków i literatów piszących o przeszłości: znając późniejsze wydarzenia, projektuje je na przeszłość. To, że Putin stał się prezydentem Rosji, w ogóle nie znaczy, że był gwiazdą w NRD. Po prostu został wybrany przez Jelcyna w 1999 r., bo wielu wcześniejszych, lepszych od niego kandydatów odpadło lub zostało zniszczonych przez media. Poza tym Putin zagwarantował bezkarność Jelcynowi i jego rodzinie.

Oprócz wyżej wymienionych błędów sporo jest w książce wpadek fabularnych: autorowi mieszają się plany czasowe, za dużo tam wątków, w których łatwo się czytelnik może pogubić.

W pewnym momencie ilość bzdur i fantazji w książce stała się dla mnie zbyt wysoka, odłożyłem lekturę, nie dociągnąwszy nawet do połowy.

Ktoś może zapytać, po co recenzujesz książki, których nie doczytałeś do końca? No cóż, po to, by ostrzec potencjalnych czytelników, którzy mają gusta podobne do moich (są tacy!).