Ziggy, Stardust i ja recenzja

David Bowie i jego muzyka zawsze przeplatałam się w moim życiu, gdy zobaczyłam tę książkę, no nie mogłam przejść obojętnie. Myślałam, że to zwykła młodzieżówka niewnosząca nic do mojego życia, która jest, po prostu ''okej'', ależ się myliłam!

Czy wiecie kim był Ziggy Stardust? A może znacie twórczość Davida Bowiego?

Mamy rok 1973, młody Jonathan cierpi. Cierpi fizycznie, cierpi psychicznie. Jest ''inny'' w czasach gdy nie można było odnosić się ze swoimi poglądami, przekonaniami czy orientacja. Cierpi, bo jego ojciec jest alkoholikiem. Cierpi, bo jest nieakceptowany.
Chłopak przeżywa swój najgorszy czas, nastolatkowie potrafią strasznie zniszczyć życie, o czym przekonujemy się na kartach tej powieści.
Najgorsze w życiu głównego bohatera, że nie jest akceptowany przez najbliższą sobie osobę, czyli ojca. Nie akceptuje on 'odmienności syna' i wysyła go na leczenie.
Gdy w najmniej oczekiwanym momencie pojawia się ktoś, kto po prostu ratuje mu życie, my jako czytelnicy nie spodziewamy się tego co się wydarzy.
Opis nie odzwierciedla emocji jakie ta książka ze sobą przynosi. Rozpacz, frustracja, ale i nieokreślony rodzaj ulgi. Gdy Jonathan zaczynał rozmawiać z Ziggym i zawieszał się w życiu realnym, potrafiłam wyobrazić sobie jego ból.
Jedynym z najlepszych wątków tej książki to relacja między Webem a Jonathanem, była bardzo prawdziwa i taka ucząca. Web pomimo tego, że nie do końca jest postacią którą lubię, z całą pewnościąjest bardzo ważny dla tej historii. Dzięki niemu ten biedny szesnastoletni chłopak odnalazł spokój i upragnioną akceptacje.

Ta książka podobała mi się niesamowicie, Pomimo tego, że porusza bardzo trudne wątki, robi to w udany sposób. Jest to książka mocna i ważna. Bohaterowie są wykreowani bardzo realnie, wielu młodych ludzi może odnaleźć siebie. Zdecydowanie do tej książki pasuje stwierdzenie 'przesiąknięta bólem' tym bólem i my przesiąkamy podczas czytania, co jest bardzo dobrze i obrazowo zrobione. Napisać, że to piękna historia to jak nic nie napisać. Mocna wstrząsająca i do przeczytania dla każdego! Pomimo tego.że 1973 jest dawno za nami, myślenie niektórych zatrzymało się właśnie wtedy. Ta książka jest idealna, żeby przypomnieć innym, że 'mniejszości' i osoby 'inne' też mają prawo godnie żyć.