Dante recenzja

Dziś pragnę podzielić się z wami refleksjami na temat powieści Natalii Haus pt. "Dante", która przenosi nas w fascynujący świat głównego bohatera, Dante Zolla. Mężczyzna ten do tej pory czerpał z życia pełnymi garściami, prowadząc beztroskie i swobodne istnienie. Jednak tragiczne wydarzenia, w tym śmierć kolegi z pracy, radykalnie zmieniają jego perspektywę i sposób postrzegania rzeczywistości.
W życie Dantego wkracza Nasturcja Tomaszewska, młodsza siostra przyjaciela Zolla. Dziewczyna zmaga się z chorobą autoimmunologiczną, która wpływa zarówno na nią, jak i na jej postrzeganie samej siebie oraz otaczającego świata. Ta choroba skłania ją do zamykania się przed światem i dystansowania się od ludzi. Od najmłodszych lat Nasturcja szuka schronienia w sztuce, gdzie wyraża swoje głęboko skrywane emocje.
Los kilkakrotnie zrzuca Nasturcję na drogę Dantego, ale to dopiero za trzecim razem mężczyzna zauważa młodszą dziewczynę, która zmaga się z chorobą, odczuwa brak akceptacji i izoluje się od ludzi i świata. W tej historii śledzimy losy dwóch pozornie bardzo różnych ludzi, którzy stopniowo odkrywają, że są ze sobą bliżsi, niż by się wydawało. Wspólna podróż staje się okazją do przejścia przez proces oczyszczenia i samoakceptacji, co staje się kluczowym elementem ich transformacji.
Książka nie skupia się tylko na romansie, lecz przekazuje głęboką wartość akceptacji siebie i innych. Mamy okazję być świadkami nie tylko rozwoju uczucia między bohaterami, ale także ich indywidualnej ewolucji. By kochać innych, trzeba najpierw pokochać siebie. Autorka porusza uniwersalny temat piękna, podkreślając, że to nie tylko ładna buzia. Akceptacja własnej indywidualności daje poczucie, że jesteśmy niepowtarzalni. I wtedy świat, ludzie dookoła też mogą to dostrzec, jeśli tylko mają wrażliwe serca.
Bardzo przypadła mi do gustu ta historia, ponieważ doświadczony mężczyzna potrafił znaleźć w sobie pokłady cierpliwości i pokazać młodszej dziewczynie, że jej inność jest piękna. Umiał postawić jej poczucie bezpieczeństwa ponad własne potrzeby, co spowodowało zmianę jego perspektywy na świat i ludzi. Dla niego stało się ważne samopoczucie Nasturcji i jej uczucia. Miłość sprawia, że ludzie stają się lepsi.
Nie zabrakło też w tej historii tajemnic i zawirowań.
Ta historia to prawdziwe apogeum emocji, które na długo pozostaną w mojej pamięci. Jeśli odważycie się sięgnąć po nią, to wierze, że z wami też tak będzie.
Ja z przyjemnością będę wyczekiwać trzeciego tomu 🙂 Autorka tą pozycją wywalczyła sobie na stałe miejsce w mojej biblioteczce. Bardzo dziękuje za zaufanie. To była prawdziwa uczta czytelnicza.