Dama Paxtona recenzja

Prescot jest miejscem, gdzie spędzała wakacje, z których ma wspaniałe wspomnienia, miejscem, gdzie miała przyjaciół i wrogów, miejscem, które staje się formą ucieczki po rozczarowaniach. Odziedziczony po babci domek ma być dla Nikki azylem, nowym początkiem. Niestety od początku wszystko idzie inaczej, niż miała zaplanowane. Domek miał czekać gotowy na jej przyjazd, przecież zatrudniła do tego ludzi, na miejscu zastaje stan opłakany. Dojście do drzwi prawie graniczy z cudem, tak jest wszystko zarośnięta, a w środku wcale nie lepiej, brud i pełno kurzu. Kobieta nie zamierza się jednak poddać. To jednak dopiero początek jej problemów. Dość szybko staje oko w oko ze swoim dziecięcym koszmarem – Paxton budził w niej lęk, wlepiał gumy we włosy, popychał, bardzo dokuczał. Teraz nie jest już małą dziewczynką, która się go boi, jednak nienawiść pozostała.
W miasteczku wiele się zmieniło. Rządzi w nim klub motocyklistów, a jej dawny koszmar, jest wysoko postawionym członkiem. Na dodatek dom, który odziedziczyła Nikki, prezes klubu chce zdobyć za wszelką cenę.
Nic nie jest takie, jakby się początkowo wydawało. Kobieta nie zamierza się poddać, ma zamiar przechytrzyć Paxtona i zostać w mieście. Dość szybko zrozumie, że od nienawiści do miłości niedaleka droga. Czy jej się uda zrealizować zamierzone cele? Jak ułożą się jej relacje z Paxtonem? Czy odnajdzie swoje szczęście? Jaką przeszłość chce koniecznie zostawić za sobą?

Historia ciekawa i wciągająca. Wiele zaskakujących momentów, zwrotów akcji, ciągle coś się dzieje, a to sprawia, że nie można się od niej oderwać. Koniecznie chce się poznać losy bohaterów, dowiedzieć się jak się potoczą. Wywołuje sporo emocji, również złości (przeważnie na Paxtona, którego zachowanie często wyprowadza z równowagi).

Bohaterowi ciekawi, mający wady i zalety, niebanalni.
Paxton z jednej strony liczy się dla niego tylko klub i bracia, wybuchowy, nieprzewidywalny, często wręcz chamski w zachowaniu. Z drugiej strony, kiedy poznajemy sekret jego zachowania, zmieniamy o nim całkowicie zdanie.
Nikki polubiłam dość szybko. Odważna, niedająca się zastraszyć. Potrafi stanąć w obronie słabszych, nie patrząc na siebie (kiedy chroniła pieska własnym ciałem, podczas gdy grupa nastolatków chciała go skatować, osobiście miałam świeczki w oczach), o wielkim sercu.

Czas spędzony z książką pt.: „Dama Paxtona” był cudowny. Bohaterowie skradli i serce, a ich historia bardzo się podobała. Z przyjemnością ją przeczytałam i zdecydowanie uważam, że warto było. Polecam.

https://anka8661.blogspot.com/2020/02/wydawnictwo-niezwyke-ksiazka-pt-dama_26.html