Madonny z Bari. Matka i córka - księżna Mediolanu i królowa Bona recenzja

Powieść " Madonny z Bari" jest drugą częścią powieści  " Księżna Mediolanu". Opisane zostały w niej dalsze losy matki i córki- księżnej Mediolanu, Izabeli Aragońskiej i królowej Polski Bony Sforzy.

Przełom XV i XVI wieku. Przez Półwysep Apeniński przetaczają się wojny o Królestwo Neapolu i Księstwo Mediolanu. Izabela Aragońska pozbawiona zostaje Księstwa Mediolanu przez Ludwika Sforzę - swego wuja. Wciąż żywi w sercu nadzieję na odzyskanie utraconej pozycji. Wierzy w przymierze z królem Francji,ale szybko pozbywa się złudzeń. Osłabiona tęsknotą za odebranym jej synem Franciszkiem i troską o los dwóch córek - Hipolity i Bony Marii, ucieka z okupowanego przez Francuzów Mediolanu. W drodze do Neapolu- rodzinnego miasta zatrzymuje się w Watykanie. Poznaje małżonkę swego przyrodniego brata Alfonsa Aragońskiego- Lukrecję Borgię i staje twarzą w twarz z potężnym papieżem Aleksandrem VI. Księżna i jej córki zapoznają się z beztroską atmosferą watykańskich pałaców. Przepych i pozorna świetność sprawia,że Izabela jest zachwycona tym miejscem. Z biegiem dni spędzonych w papieskim pałacu przekonuje się,że to wszystko co widzi i co zostało jej zaprezentowane skrywa w sobie niejedną tajemnicę. Pod osłoną pięknych strojów i słodkiego obycia Lukrecji, papieża i innych mieszkańców, rozgrywają się sceny o których Izabela nie śniła w najśmielszych snach. Postanawia jak najszybciej opuścić to miejsce. Dopiero w Bari na ziemi,którą nadał jej wuj Ludwik Sforza ożywa nadzieja na wyniesienie mediolańskiej księżniczki na tron.

 Księżniczka Bona Maria wyrasta pod czujnym okiem swej matki na silną i piękną kobietę. Jej wygląd, ku uciesze Izabeli oddaje w pełni obraz ojca księżniczki Giana Galeazzo. Inteligencję i upór dziedziczy po matce. Swą charyzmą i niepospolitą urodą przyciąga spojrzenia wielu młodzieńców. Niestety księżniczka sama nie może decydować o swym losie. Obowiązek w doborze męża dla Bony spoczywa na barkach księżnej Izabeli. Silne ambicje i upór nie pozwalają Izabeli tak łatwo zrezygnować z mediolańskiego tronu. Chwyta się bowiem, każdej okazji na dochodowe zamążpójście swej już dwudziestojednoletniej córki i wyniesienie jej za wszelką cenę na tron Mediolanu. Bona zmuszona jest słuchać cichych połajanek ze strony dworaków o swym rzekomym staropanieństwie. Czas odgrywa tutaj bardzo ważną rolę, nie można dłużej go marnować. Komplikacje jakie pojawia się w drodze na upragniony tron, okażą się nie do przeskoczenia. Nici z misternych planów księżnej. Niedługo potem na horyzoncie pojawia się wspaniała okazja. Nikomu wcześniej nieznana Polska jest, potężnym i bogatym Królestwem. Rządzi nim niedawno owdowiały Zygmunt I Stary. Jego terytorium kilkakrotnie przewyższa Księstwo Mediolanu. Sprytne zabiegi Izabeli szybko zostaną nagrodzone ślubem Bony z królem Polski. 

Doskonała książka ukazująca zmagania z trudnościami i osobiste tragedie w życiu Izabeli Aragońskiej. Jako matka zdolna jest do największych poświęceń. Siła, jaką dysponuje mogłaby zasilić śmiało niejednego władcę. Determinacja w walce o przetrwanie jej inteligencja i oddanie rodzinie pozwalają wychować silną i szanowaną królową Polski, którą stanie się w przyszłości Bona. Kolejny raz Czarnecka udowodniła swój talent do powieści historycznych. Z pewnością nie jest to moja ostatnia pozycja ze zbioru tej autorki. Polecam.